تیم ایران در این دوره از مسابقات صمد نیکخواه بهرامی، مهدی کامرانی و حامد آفاق را در اختیار نداشت و ارسلان کاظمی هم از میانه راه به جمع ملی‌پوشان ملحق شد، اما با توجه به سرمایه‌گذاری وسیع در بسکتبال و ثبات مدیریت آنچنان که باید و شاید ظاهر نشدیم!
هر چند که تیم ما در این مسابقات قهرمان شد اما مقابل چین میزبان مغلوب شد و برابر ژاپن و هندوستان (پدیده این دوره از مسابقات) اگرچه به پیروزی رسید اما برتری قابل توجهی مقابل این حریفان نداشت و در اغلب زمان‌های بازی عقب افتاد.
از آن گذشته تیم ایران از لحاظ فنی و همچنین روحی و روانی با مشکلات فراوانی روبرو بود و آمار فردی بازیکنان گواه این ادعاست. شاید همان طور که در سطور قبلی اشاره شد برخی‌ها این نتایج و عملکرد نه چندان قابل قبول تیم ملی بسکتبال را به غیبت سه بازیکن شاخص کشورمان ربط دهند، اما این هم بهانه خوبی نیست.
مسئولین فدراسیون و کادر فنی تیم ایران به خوبی می‌دانند یکی از اصلی‌ترین وظایف آنها پشتوانه‌سازی است و اگر امروز بسکتبال ما جانشین شایسته‌ای برای صمد نیکخواه بهرامی، حامد آفاق و مهدی کامرانی ندارد، متهم ردیف اول خودشان هستند.
در واقع این ادعا ثابت می‌کند که بسکتبال کشورمان اگر هم طی سالهای اخیر موفقیتی کسب کرده به سبب درخشش چند ستاره بوده و حالا در غیاب آنان در اغلب پست‌ها با مشکل روبرو است.
از طرفی دوران ریاست «محمود مشحون» هم به پایان رسیده و وزارت ورزش هنوز حکم سرپرستی موقت او را صادر نکرده است. از گوشه و کنار هم شنیده می‌شود عملکرد «مشحون» چندان مورد قبول مسئولین ارشد ورزش و اهالی بسکتبال نیست.
اگر چه به زحمات سالیان گذشته «محمود مشحون» ارج می‌گذاریم ولی معتقدیم همان گونه که تیم ملی بسکتبال ایران خون تازه می‌خواهد، فدراسیون هم مدیری جوان و با انگیزه‌تر را می‌طلبد تا این رشته را از هر حیث به آرامش برساند. البته تا نظر دوستان چه باشد؟!
