زهرا امینی مجد- در حقیقت میتوان گفت  ارزش شناخته شدن اشتغال زنان در فضای کنونی متأثر از سه عامل  عمده است بنده معتقدم تغییر در سبک زندگی به عنوان اولین عاملی است که زنان را روانه ی بازار کار میکند. گرایش افراد به زندگی مدرن که از آنان میخواهد به یک نیروی کار آموزشدیده و متخصص تبدیل شوند، در افزایش گرایش زنان به اشتغال نقش مهمی دارد.این تغییر در سبک زندگی، هم سو با خواست نظام سرمایه داری پیش میرود و در آن، تبدیل شدن افراد به  محصولی برای این نظام، به عنوان هدف اصلی رشد اجتماعی قلمداد میشود؛ یعنی افراد در اجتماع زندگی میکنند تا بارور شده و بتوانند در جهت تأمین منافع نظام سرمایه داری حرکت کرده و به آن سود رسانند.
 به اعتقاد بسیاری تبعیض مثبت در مسأله ی آموزش زنان را دومین عامل در این مهم میتوان دانست  و به دلیل حمایتهایی که در دهههای اخیر حول این مورد انجام گرفت،  فاصلهی معناداری که در ناحیهی سواد و آموزش میان زنان و  مردان وجود داشت، کمتر شد. روشن است که این اقدام در جای خود امری ضروری و مثبت بود، اما به دلیل عدم توجه به تناسب میان جنسیت و آموزش برای افراد، بهویژه زنان، و نیز عدم توجه به اصلاح ساختارهای نظام آموزشی مدرن و اسلامیسازی محتوای آن، عوارض و مشکلاتی سخت از این ناحیه گریبانگیر افراد و جامعه شد. یکی از این مشکلات، ایجاد مطالبات گسترده از سوی زنان تحصیلکرده برای ورود به بازار کار و اشتغال بیرون از منزل بود. البته مسئله دانستن این موضوع، به معنای انکار فواید برخی از اشتغالات زنان و نیز ضرورت بعضی از آنها نیست؛ بلکه گسترش مطالبات این قشر در کنار عدم توجه به خانواده محوری در ارائهی الگوی اشتغال زنانه، کم شدن فرصتهای شغلی برای مردان به عنوان سرپرستان خانوار و مشکلات مربوط به تشکیل خانواده و ازدواج، از جمله از بین رفتن فرصتهای مناسب ازدواج برای برخی از زنان تحصیل کرده و یا بالا رفتن سن ازدواج، مشکلآفرین شده است.
میتوان از مشکلات پیش روی زنان در زندگی اجتماعی به عنوان عامل سوم یاد کرد که با یک نگاه واقع بینانه ملاحظه میکنیم تعدادی از زنان -که اندک هم نیستند- در زندگی روزمره با احساس محرومیت و فقر روبه رو هستند و بهترین راه را برای فرار از این وضعیت و مشکلات دیگر، در گرایش به آموزش و اشتغال میبینند .

*عضو هیئت علمی دفتر مطالعات و تحقیقات زنان