با یک قیاس سرانگشتی درمی‌یابیم که بسکتبال ایران به لطف برنامه‌ریزی‌های کوتاه مدت، میان مدت و بلندمدت «محمد مشحون» به جایگاهی رفیع در بسکتبال آسیا رسیده است.
بسکتبالی که همه رقیبان ریز و درشت قاره را در مسابقات جام ملتهای آسیا با اختلاف حداقل 15 امتیاز از پیش‌روی برمی‌دارد و دو بازیکن خود یعنی حامد حدادی و اوشین ساهاکیان را در جمع برترین‌های رقابت‌ها می‌بیند.
تیم «بچیروویچ» بدون شکست و مقتدرانه در شرایطی قهرمان آسیا شد که هم از لحاظ فنی و هم روحی و روانی یک سروگردن بالاتر از سایر حریفان خود و به دلیل سالها آماده‌سازی و کارکردن کنار یکدیگر بسیار هماهنگ نشان داد تا به جام جهانی اسپانیا هم امیدوار شویم.
یک نگاه ساده به بسکتبال ایران در سال‌های اخیر مؤید این نکته است که قبل از هرچیز ثبات مدیریت در فدراسیون این رشته مطرح است.
این حقیقت از بطن مطالب همیشگی نویسندگان و انتقادات کارشناسان آشکار می‌شود که ورزش در صورت ثبات مدیریت می‌تواند شاهد موفقیت را در آغوش بگیرد و شاید بسیاری از ناکامی‌های ما در این عرصه در سایه تغییرات پی‌درپی و غیرکارشناسی حاصل شده است!
در سایه همین ثبات مدیریت هم بوده که بسکتبال توانسته استعدادیابی کند، این استعدادها را به ترتیب در تیم‌های ملی نوجوانان، جوانان و امید و بزرگسالان به‌کار بگیرد و امروز به جای برسد که در آسیا یگانه باشد.
بسکتبال توانست و شباهت عجیبی هم بین موفقیت‌های این رشته و والیبال که آن هم از ثبات مدیریتی برخوردار بوده، دیده می‌شود. بنابر این می‌توان نتیجه گرفت که سایر رشته‌های تیمی کشورمان هم می‌توانند از این دو رشته الگو گرفته و به پیروزی برسند به شرط آنکه متولیان آتی ورزش ایران به مسئله ثبات مدیریت و استفاده از مدیران لایق و با برنامه توجه کافی داشته باشند.
توصیه می‌شود وزیر جدید ورزش و جوانان با تشکیل یک کارگروه دلایل موفقیت بسکتبال و همین‌طور والیبال را به درستی آنالیز کرده و از نتایج آن در سایر رشته‌ها بهره بگیرد. البته تا نظر خود آقای وزیر چه باشد!
