حبیب کتابی- قدیمی ها می گفتند، غیرت و حیا که برود، دیوار خانه که سهل است ، زن و فرزندت هم  به تاراج می روند. این روزها در سایه غفلت مسئولین و متولیان عرصه فرهنگ در تهاجمی خزنده شاهد فروریختن این دیوارهستیم .تا کنون گزارش های مختلفی از بدحجابی و ناهنجاری‌های اجتماعی در رسانه ها منتشر شده است که این گزارشات حکایت از وضعیت فرهنگی و اجتماعی کشور دارد تا شاید تلنگری بر خواب رفتگان باشد و بتوان چاره ای به غیر از برگزاری همایش و چاپ بنر در خصوص این معضلات اندیشید.در همین خصوص در این روزها فقط کافی است که با حضور در سواحل شمالی کشور، نگاه کلی به وضعیت حجاب و عفاف و رفتارهای اجتماعی برخی از مسافران داشت که با کمال تأسف در اقدامی زشت در موارد متعددی شاهد کشف حجاب دختران و زنان در مقابل چشم نامحرمان در سواحل دریای خزر هستی، البته باعث این کشف حجاب هیچ رضاخانی نیست تا با قلدری و ضرب چماق حجاب بردارد. تبدیل شدن این ناهنجاری به رفتاری اجتماعی و از بین رفتن قبح کشف حجاب رفتاری است که نیازمند آسیب شناسی جدی و یافتن علاجی به غیر از برخورد صرف انضباطی دارد.این در حالی است که بارها و بارها مسئولین و متولیان فرهنگی با سینه ای سپر وایستاده در برابر منکرات و فحشا هرچند به ظاهر سعی کرده اند کاری بکنند،  اما بازهم اقدام دیررس ، برابر است با نوشدارو بعد از مرگ سهراب. یکی از این نوشداروها در حوزه سواحلی که این روزها دیگر نام خزر برازنده آن نیست و بی شباهت به سواحل تفریحی  ینگه دنیاست ، طرح سالم سازی دریاست. هرچند عده ای به ظاهر روشنفکر نما معتقدند این تفکیک برابراست با انداختن تور در دریا و گفتن این جمله که ماهی های مذکر در یک‌سو و ماهی های مونث در سوی دیگر؛ اما به هر ترتیب  طرح سالم سازی نباید در حد حرف و سخن و این که تا  به حال چند ایستگاه هلال احمر در سواحل زده ایم و یا تا چه اندازه به مردم یاد داده ایم که چگونه شنا کنند تا مبادا مصداق شعر نیما بشوند که  :«آی آدمها که در ساحل نشسته شاد و خندانید یک نفر در آب دارد می سپارد جان ....»، باقی بماند و یادمان برود بخشی از جامعه که ما زنان نیمه آن ظرف هستیم نیازمند محیط‌های سالم با امنیت بالا هستیم خواه گشت ارشاد باشد ،خواه نباشد و خواه ساحل دریای خزر باشد و یا خیابان شانزه‌لیزه تهران چه تفاوت می کند که ساحل خزر با ساحل کارائیب یکی باشد یا شانزه‌لیزه تهران با شانزه‌لیزه پاریس. اینجا ایران است جایی که حجاب با وجود تمام هجمه ها از تهاجم فرهنگی به سبک کاکل اوشین آغاز شد و تا برهنگی خارج نشینان فتنه 88  و داخل نشینان وابسته  ساپورت پوش باربی نما در خیابانها ادامه پیدا کرد و هنوز با تمام این حرفها چه ساحل خزر باشد چه خیابانهای این سرزمین که بالای سرشان نام یک شهید حک شده است؛ باز هم حجاب یک خواسته فطری و قانونی است و متولیان فرهنگی ما چه در ارشاد و چه در تبلیغات اسلامی نباید به بهانه اینکه ماه خدا آمده یادشان برود خلق خدا در همین حوالی برای زدن تنی به آب ممکن است از هر آنچه برایشان سلامت و امنیت به همراه می آورد چشم بپوشند و به قول عزیزی با این توجیه که ان‌شاالله اینها جاهل هستند بگذارند بی‌حجاب ها و برهنگان در جهل مرکب خود ابد دهر بمانند .