در مثل جای هیچ مناقشه‌ای نیست. به نظر ما حرف‌های «علیرضا حیدری» به شدت در مورد برخی مدیران ورزشی صدق می‌کند. به طور نمونه می‌توان به مصاحبه اخیر «کیومرث هاشمی» رئیس جدید کمیته ملی المپیک اشاره کرد که عنوان داشته:
«جهت آماده‌سازی کاروان ورزشی ایران برای بازیهای آسیایی اینچئون کره جنوبی۱۴ ماه زمان می‌خواهیم!»
این صحبت در حالی بر زبان «کیومرث هاشمی» جاری شده که تنها ۷ ماه به شروع بازیهای آسیایی «اینچئون» باقی مانده و این بدان معنی است که رئیس کمیته ملی المپیک از حالا به دنبال بهانه‌جویی است. آقای رئیس لابد خوب می‌داند تکرار ۲۰ مدال طلا، ۱۴ نقره و ۲۵ برنز و عنوان چهارمی بازیهای آسیایی «گوانگ ژو» امری غیرممکن است و بنابر این فرصت اندک باقی مانده را دستاویزی برای ناکامی احتمالی قرارداده است!
حال این سئوال مطرح می‌شود «کیومرث هاشمی» که این فرصت کم را نمی‌دانسته و از شرایط ورزش ایران آگاه نبوده چرا قبول مسئولیت کرده است!؟ اساسا نشستن روی صندلی ریاست کمیته ملی المپیک هدف است یا خدمت به ورزش ایران؟
البته تکرار عنوان چهارمی بازیهای آسیایی قبلی در «اینچئون» کار بسیار سختی است، چون رقبای ما آماده‌تر از همیشه هستند و ورزش ایران پس از المپیک لندن بیشتر درگیر مسائل حاشیه‌ای بوده، اما نقش خود «کیومرث هاشمی» در ساختن این حواشی چقدر بوده است؟
بعضی افراد این پرسش را مطرح می‌کنند که مگر همین کیومرث هاشمی در زمان ریاست محمد
علی آبادی بر سازمان تربیت بدنی به عنوان معاون وی بیشترین نقش را در به چالش کشیدن فدراسیون‌هایی مثل فوتبال نداشت؟
قطعاً اگر بخواهیم گذشته را شخم بزنیم نکات فراوانی برای نوشتن وجود دارد. اما سخن کوتاه کرده و برخود لازم می‌دانیم تکرار کنیم که هیچ بهانه‌ای از سوی مسئولین کمیته ملی المپیک برای ناکامی در «اینچئون» پذیرفتنی نیست، تنها انگیزه کسب مدال را از ورزشکاران غیور کشورمان خواهد گرفت.
