لیگ بر‌تر چهاردهم فوتبال ایران نیز استارت خورد و تیم‌ها کار خود را رسماً آغاز کردند، اما غیرقابل انکار است که همه تیمهای لیگی برای رسیدن به اوج قله آمادگی نیازمند زمان هستند و اصولا آمادگی‌های تاکتیکی در گذر زمان و با بازی کردن اعضای اصلی تیم در کنار یکدیگر شکل می‌گیرد. با اتکای به این واقعیت می‌توانیم اشکالات فنی تیمهای لیگی در هفته‌های آغازین را کمی تا قسمتی نادیده بگیریم و بر همین منوال اشکالاتی که در امر اجرای مسابقات وجود دارد!
برخی می‌پندارند تیمهای موفق لیگ، تیمهایی هستند که در هفته‌های آغازین، امتیازات خوبی جمع کنند و بتوانند با اتکای به آن امتیازات از همان ابتدا از سایرین فاصله بگیرند اما در همین لیگ بر‌تر خودمان داشته‌ایم، تیمهایی که در نیم فصل درخشیده و حتی به مقام قهرمانی نیم فصل هم رسیده‌اند اما در نهایت راهی دسته یک شدند! بنابر این آنچه مهم‌تر از نتیجه‌گیری در هفته‌های اول است رسیدن به انسجام تیمی و آمادگی کامل بدنی برای یک لیگ فشرده و دشوار است. در واقع آنچه در ابتدای لیگ اهمیت دارد، هماهنگ شدن بازیکنان جدید با قدیمی تر‌ها در شرایط مسابقه و رسیدن به آرمان تیمی است.
هوادارانی که به خاطر نتایج نامطلوب تیمشان در هفته‌های اول ناراحت و نگران هستند به همان اندازه در اشتباه هستند که طرفداران خوشحال و مغرور تیمهای صدرنشین! البته گاهی هوادار حرفه‌ای با شرایطی که در تیم خودش می‌بیند به این باور می‌رسد که تیمش امسال اوضاع مناسبی دارد و هوشمندانه به آینده امیدوار می‌شود و بر عکس، اما معمولا چنین نیست!
خلاصه اینکه تنور لیگ در حال گرم شدن است. بیهوده به تیمی دل نبندیم و بیهوده از تیمی دل نبریم که هم زود جشن گرفتن غلط است و هم پیش از موعد سوگواری کردن!
