مولای متقیان در کلامی زیبا به مقایسه یاران پیامبر (ص) با یاران خود فرمودند: «ما در کنار رسول خدا صلّى اللّه علیه وآله بودیم، پدران و فرزندان و عموهاى خود را به امر حق مى کشتیم و این مسئله جز بر ایمان و تسلیم و حرکت در راه راست و شکیبایى بر سوزش اَلَم، و کوشش ما در جهاد با دشمن نمى افزود. و مردى از ما و مردى از دشمن چون دو شیر نر با هم در مى افتادند، و در صدد برآوردن جان یکدیگر بودند تا کدام یک از آن دو جام مرگ را به کام دیگرى بریزد.یک بار ما بر دشمن پیروز مى شدیم، و یک بار دشمن بر ما. چون خداوند راستى ما را دید دشمن ما را سرکوب کرد، و یارى خود را بر ما فرو فرستاد، تا آن وقت که اسلام همانند شترى که سینه و گردن براى استراحت به زمین نهد و در جاى خود بخوابد استقرار یافت. به جانم قسم اگر ما در آن زمان رفتارى مانند رفتار امروز شما داشتیم پایه اى از بناى اسلام برپا نمى شد، و شاخه اى از درخت ایمان سبز نمى گشت.به خدا قسم با این وضعى که دارید به جاى شیر خون خواهید دوشید، و به دنبالش دچار ندامت خواهید شد.» (خطبه 55 نهج البلاغه)
