حیف شد، طبق اخبار موثق قرار بود «بابک زنجانی» از پول بادآورده دلالی نفتی، مبلغ خوبی به باشگاه پرسپولیس کمک کند اما... قسمت نشد!
چند روز پیش یک خبرگزاری ت‌تر زده بود: پاداش چند ده میلیون تومانی عابر بانک به ملی پوشان فوتبال ساحلی!
در نگاه اول خیلی اتفاق مبارک و خوشایندی است که سرمایه‌داران ایرانی پول خود را در ورزش و مقوله مورد علاقه مردم خرج کنند، اما در همین راستا یک مواردی به ذهنمان رسید که لازم دیدیم با شما خوانندگان گرامی در میان بگذاریم تا دلیل این همه ایثارگری و ولخرجی در فوتبال را دریابید.
همه ما می‌دانیم سرمایه‌دار‌ها و تجار افرادی اهل حساب و کتاب هستند و بر همین اساس هم به ثروت کلان و مال و مکنت رسیده‌اند. این آدم‌ها همواره به سود سرمایه خود فکر کرده و هرگز بی‌دلیل در عرصه‌ای هزینه نمی‌کنند... لابد می‌پرسید: چرادر فوتبال سرمایه گذاری می‌کنند که هیچ بازگشتی ندارد؟!
یکی می‌گفت دلیل آن تخفیف در پرداخت مالیات است. هر چند این هم می‌تواند دلیل قانع کننده‌ای باشد، اما تمام آن نیست.
شما فکر می‌کنید چرا بابک زنجانی، سیروس محجوب، حسین هدایتی، علی انصاری، مه آفرید خسروی، اسماعیل وفایی، قویدل و.. پیش‌تر برادران شفیعی‌زاده و عبداله صوفیانی پایشان به فوتبال باز شد؟
فوتبال درآمدزا نیست، پول که ندارد (برای سرمایه‌گذار‌ها)، اعتبار که ندارد، پس چه دارد؟
ما هم مثل شما خیلی از دلیل آن سردر نمی‌آوریم یا اگر زبانمان لال (!) به جای این افراد سرمایه‌دار بودیم پولمان را خرج فوتبال نمی‌کردیم اما این دوستان سربزنگاه سرو کله‌شان پیدا می‌شود!
به عنوان مثال باید از پرداخت پول رضایتنامه «محمدرضا خلعتبری» از سوی «حسین هدایتی» برای بازگشت به فوتبال ایران و پرسپولیس گفت یا به هزینه میلیاردی «علی انصاری» جهت جذب «جواد نکونام» از سوی باشگاه استقلال تهران اشاره کرد که شهرتی صد چندان برای دوستان به دنبال داشت.
خب بس است یا باز هم ادامه دهیم؟ مانتیجه می‌گیریم که شهرت فوتبال به مراتب بیشتر و سریع‌تر از سایر رشته‌ها و عرصه‌هاست و به طور نمونه تاقبل از خرید باشگاه راه آهن، چه کسی «بابک زنجانی» را می‌شناخت؟ «حسین هدایتی» چگونه به شهرت رسید؟ یا برادران شفیعی‌زاده چطور می‌توانستند آن همه در اهواز و خوزستان بدون فوتبال معروف شوند؟
بی‌تعارف خاصیت فوتبال همین است. دروازه‌ای برای رسیدن به شهرت که خیلی‌ها را یک شبه معروف کرده و روی جلد مطبوعات برده است، اما حرف اصلی ما چیز دیگری است!
آقا شما نمی‌دانید همین عابر بانکها چه بلایی بر سر فوتبال ما آوردند و به کجا‌ها (شاید هم ناکجا‌ها!) بردند. همین افراد به جای سرمایه‌گذاری در زیر ساخت‌ها و تیم‌های پایه‌ای ورزش، هزینه کردند تا جیب دلالان را پر کنند!
ریخت وپاش‌ها با ورود این آدم‌های سرمایه‌دار فزونی یافت و قیمت بازیکنان سر به فلک کشید و ناهنجاریهای امروزی فوتبال در زمین چمن، خارج از آن و روی سکو‌ها میراث همین پولهای بی‌زبان عابر بانکها است!
