صاحب این نگاه از عملکرد تیم ملی و کی روش چندان راضی نیست و از آنها توقع دارد که در تمام طول بازی مثل 25 دقیقه پایانی بازی با تایلند، توفانی و کوبنده ظاهر شود، اما نگاه دوم به جدول مسابقات و صدرنشینی مطلق تیم ملی در گروه خودش اهمیت می‌دهد و معتقد است در شرایطی که فوتبال ایران به دلایل مختلف نتوانسته نرخ رشد خودش را با سایر کشورهای قاره کهن هماهنگ کند، کسب سه امتیاز(ولو با حداقل تفاضل و به صورت ناپلئونی) مهمترین خواسته و هدف ما از حضور در هر بازی است. صاحب این نگاه بر خلاف نگاه اول، بر این باور است که کی روش سرمربی بسیار هوشمندی است و گلزنی و پیروزی تیم ملی بعد از تعویض‌های او را نه به پای اقبال که به پای سرمربی پرتغالی تیم ایران می‌نویسد!
اما واقعیت امر چیزی بین این دو نگاه است. بدون شک پتانسیل فوتبال ایران – حتی در این دوره از عدم آمادگی – بیشتر از آن است که با اختلاف یک گل پیروز شود، اما بدون شک هدف اصلی کی روش در دیدار خانگی با تایلند، فقط رسیدن به سه امتیاز بازی نبود.
تیم ملی فوتبال ایران پس از پایان بازی با کره جنوبی و صعود به جام جهانی 2014 برزیل تا به امروز که نزدیک به چهار ماه می‌باشد، نتوانسته خواسته و برنامه‌های کی روش را اجرا کند! پس از لغو دو اردوی اروپایی این تیم و بلاتکلیفی چهار ماهه سرانجام بازی رسمی با تایلند یک شروع جدی بود برای تیم ملی ایران.
کی روش در این شرایط خاص تحریم که کمتر کشوری حاضر می‌شود برای انجام یک بازی دوستانه و تدارکاتی مقابل تیم ملی ایران قرار بگیرد و فرصت محک زدن را در اختیار او بگذارد، از بازیهای رسمی فیفا در مقدماتی جام ملتهای آسیا به عنوان دیدارهای تدارکاتی استفاده می‌کند و سعی دارد در کنار کسب تمام امتیازات بازی نیروها و بازیکنانش را در جدالی رسمی محک بزند و بیشتر بشناسد.
فراموش نکنیم که بازیکنان تیم ملی، با توجه به ترکیب خاص که از 60 درصد لژیونر تشکیل می‌شود، کمتر در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند و به همین دلیل بزرگترین مشکل آنها رسیدن به هماهنگی و درک متقابل تاکتیکی است.
بازی با تایلند برای کی روش در حکم دیداری تدارکاتی بود که تیمش در آن محکوم به پیروز شدن و کسب همه امتیازات ممکن است! کارلوس کی روش مجبور بود همزمان تیم را محک بزند، به هماهنگی برساند، بشناسد و صد البته که ببرد و پیروز شود! خوشبختانه او موفق شد که تمام این اهداف را فتح کند و نام ایران را در صدر جدول گروه خودش به ثبت برساند. در چنین شرایطی اصلا جوانمردانه نیست که به کی روش بتازیم و او را بابت انتخاب‌هایش و نحوه بازی تیم ملی مورد حمله قرار دهیم. چون برای موفقیت در جام جهانی باید همدل و یک صدا بود. به این همدلی احترام بگذاریم و بیهوده چوب لای چرخ سرمربی با هوش و صد البته گران قیمت تیم ملی‌مان نگذاریم که سرانجام این قبیل سنگ اندازی‌ها، هدر رفتن میلیاردها تومان سرمایه ملی از بیت‌المال است و ناکامی در برزیل.
کی روش برای این که تیم ملی ایران به جام جهانی صعود کند و در این آوردگاه بزرگ حرفی برای گفتن داشته باشد به دنبال کشف بازیکنان دورگه یادو ملیتی برای تیم ملی ایران بود و در این راستا توانست بازیکنان خوبی به نامهای اشکان دژاگه، رضا قوچان نژاد، امید نظری، دانیال داوری، سردار آزمون و مهرداد بیت آشور را کشف کند. تیم ملی ایران بایستی حدود هشت ماه دیگر در جام جهانی -بالاترین سطح رقابت فوتبال دنیا- برابر تیم‌های بزرگ بایستد و دست و پنجه نرم کند، باید از تمامی ابزارهای قانونی لازم استفاده کند، تیم ایران با امکانات خوب، کادر فنی مجرب و بازیکنان توانمند می‌تواند باعث سربلندی تیم ملی فوتبال جمهوری اسلامی ایران باشد.
به هر حال، تیم ملی فوتبال پس از چهار ماه بلاتکلیفی در نخستین دیدار رسمی با حساب دو بر یک از سد تایلند عبور کرد و با توجه به تساوی یک بر یک لبنان با کویت با کسب هفت امتیاز در صدر جدول دور رفت گروه خود در مسابقات مقدماتی جام ملتهای آسیا قرار گرفت.
