فرزانه امینی هرندی- این اصل که استفاده سیاسی از زنان برای کسب منافع قدرت و ثروت به واسطه استعمار فرانو در این عصر مشروعیت پیدا کرده است تقریبا همه پذیر شده است نگاه به دنیای غرب یا کشورهایی که آن‌ها را در قیاس با بعضی‌های دیگر در روزگار نه چندان دور توسعه یافته می‌خواندند این نکته را کاملا آشکار می‌کند، قرار گرفتن زنان در جریان اهداف سیاسی حاکمیت‌ها در کشور‌ها به عنوان ملکه، وزیر، وکیل و مناصبی این چنین مسبب اصلی بسیاری از حوادثی است که دنیای امروز آن را بحران می‌خواند و زنگ‌های خطر را برای مقابله با آن به صدا در می‌آورد.
اما در میان تمام این کشورهای که امروز با پسوند پیشرفته شناخته می‌شود، آمریکا حکایت دیگری دارد، با یک نگاه جنسیتی می‌توان گفت آمریکا جزء کشورهایی است که کمتر به زنان برای تکیه زدن پست‌های مهم سیاسی میدان می‌دهد و در صورتی که زنی را در سمتی سیاسی به رسمیت بشناسند، از او برای رسیدن به مقاصد خود نهایت استفاده را می‌کنند.
در حقیقت این استفاده در بیشتر موارد زنان را در حد یک کالای سیاسی تنزل می‌دهد و هرگز ما شاهد حضور زنان در مناصب تصمیم ساز با حفظ شان انسانی‌شان نبوده‌ایم، اما آنچه این اواخر در جامعه آمریکا سرو صدا به پا کرده است، اظهارات اخیر باراک اوباما رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا در یک برنامه تلویزیونی در شبکه‌ای بی‌سی در خصوص قرار گرفتن یک زن در پست فعلی وی در این کشور است، البته اوباما در آن برنامه هرگز حتی از اعتماد احتمالی کنگره نسبت به زنان نگفت و درست شبیه کسانی که به واسطه آن‌ها در جهان ادعای حقوق بشر و فمنیسم را مطرح می‌کنند، پشت لبخند و ژستی عوام فریبانه گفت: «ما در سراسر آمریکا زنان فوق العاده‌ای داریم و تردیدی نیست که به زودی در کشور یک رئیس جمهور زن خواهیم داشت که کار فوق العاده‌ای انجام دهد.»
اما نکته جالب توجه این است که در این مصاحبه تلویزیونی، همسر مرد اول آمریکا نسبت به احراز این پست اظهار بی‌تمایلی می‌کند و ترجیح می‌دهد همسر سیاستمدارش بازیگردان بازی تازه‌ای شود که در لوای ریاست جمهوری زنان در آمریکا به روی صحنه آمده است.
به هر حال آنچه از جامعه امروز این کشور نو متمدن پیدا است، زنان جایگاه حقیقی خود را همانند کشورهای غربی از دست داده‌اند و حالا قرار است تحت عناوینی فریبنده باز هم در زمین دولتمردان خود بازی بخورند بدون آنکه از چتر حمایتی خانواده برایشان خبری باشد، این در حالی است که رئیس جمهور آمریکا و همسرش نگران خانواده خود هستند و وقتی در همان برنامه از استفاده فیس بوک توسط فرزندانشان صحبت به میان می‌آید پدر خانواده می‌گوید: «دختر بزرگش که ۱۵ سال دارد عضو این شبکه اجتماعی است، اما دختر ۱۲ ساله‌اش هنوز به قدر کافی بزرگ نشده تا بتواند از فیس بوک استفاده کند» جالب‌تر آنکه میشل اوباما نیز در تایید حرف‌های همسرش می‌گوید: «من هنوز اعتقاد درستی به استفاده جوانان از فیس بوک ندارم به ویژه برای دخترانمان که بیشتر در معرض دید عموم هستند و در این شبکه‌ها بخشی از یاوه گویی‌هایی است که آن‌ها نباید با آن روبرو شوند، بنابراین ما تلاش می‌کنیم تا از آن‌ها در مقابل اظهار نظرهای بیش از اندازه عموم محافظت کنیم» با تمام این تفاصیل و بررسی گذرای وضعیت زنان و خانواده‌های ساکن در آمریکا و کشورهایی که تحت سلطه مستقیم و یا رسانه‌ای این کشور هستند ضمیر ناخودآگاه ما به یاد این ضرب المثل می‌افتد که مرگ برای همسایه خوش است.