به طور نمونه می‌توان به حمایت وزارت ورزش از تیم ملی فوتبال ایران در راه جام جهانی اشاره کرد، کار خوب البته که خوب است اما گاهی اوقات باید شرایط و جوانب امر هم بررسی شود.
وقتی همه کار‌شناسان و حتی فدراسیون فوتبال اذعان دارند که اگر در برزیل خوب ببازیم کار بزرگی کردیم! چرا ما باید این همه به تیم ملی فوتبال برسیم و در آستانه بازیهای آسیایی نسبت به رشته‌های مدال‌آور غافل شویم!؟
بر اساس اخبار منتشر شده کمیته ملی المپیک پس از بررسی و کار‌شناسی به ۲۰ رشته ورزشی جهت حضور در بازیهای آسیایی «اینچئون» مجوز داده و این رشته‌ها را واجد شرایط دانست. رشته‌هایی که پس از بررسی و کار‌شناسی قرار است در این رقابت‌ها برای ایران مدال‌آور باشند. ورزشهایی چون کشتی آزاد و فرنگی، هاکی، وزنه‌برداری، والیبال، بسکتبال، فوتبال، جودو، دوچرخه‌سواری و شمشیربازی (مردان) و همین طور تکواندو، ووشو، کبدی، دو و می‌دانی، تیرو کمان و قایقرانی (همگی در دو بخش مردان و زنان) مجوز گرفتند.
البته پیش‌بینی می‌شود، چند رشته دیگر نیز طی روزهای باقی مانده مجوز شرکت در بازیهای آسیایی را دریافت کنند. قانون هم می‌گوید بر اساس آئین‌نامه مسابقات بازیهای آسیایی هر کشوری برای تکمیل کاروان ورزشی خود و اعلام اسامی ورزشکاران شرکت کننده تنها تا یک ماه قبل از افتتاحیه این رقابت‌ها فرصت دارد و...
از اصل بحث دور نشویم. کار‌شناسان فوتبالی بررسی کردند و به این نتیجه رسیدندکه اگر در جام جهانی خوب ببازیم کار بزرگی کردیم و از آن طرف نتایج کار‌شناسی و بررسی کمیته ملی المپیک هم به مدال‌آوری رشته‌های مورد اشاره انجامید.
حال باید پرسید: چرا وزارت ورزش و متولیان ورزش ما این همه رشته مدال‌آور را قربانی فوتبال می‌کنند؟ البته وزارت ورزش و جوانان باید در جایی هزینه کنند، که بیشترین و بهترین بازدهی را داشته باشد ولی هزینه در رشته‌های مختلف ورزش به نظر می‌رسد، تعادل برقرار نیست و اوج بدسلیقگی را می‌توان مشاهده کرد.
حالا امیدواریم این قبیل نوشته‌ها تلنگری برای مسئولین ورزش ما باشد که با دلسوزی به رسیدگی و آماده‌سازی ورزشکاران حاضر در اردو‌ها بپردازند تا کاروان ایران در بازیهای آسیایی اینچئون به آن جایگاه شایسته و در شأن ورزش کشورمان برسد، نه آنکه بروند و خوب ببازند!
