شاهین تهرانی
مقطع زمانی خاصی که در آن قرار داریم، از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. تحریم‌ها و فشارهای جهانی بر روی اقتصاد ایران، در کنار دشمنان داخلی و انگل‌های اقتصادی وحشتناک که رقم‌های اختلاس‌شان به هزارها میلیارد تومان رسیده است، برای این مرز و بوم مشکلاتی را به بار آورده که باعث ارزشمند شدن بیش از حد معمول هر «ریال» از پول این ملت شده است!
حالا که فشارهای سیاسی – اقتصادی به جایی رسیده که حتی فدراسیون فوتبال ایران – که نهادی کاملاً غیرسیاسی و غیرنظامی است – هم نمی‌تواند طلب خود از «فیفا» را دریافت کند و با مسدود شدن حسابهایش مواجه شده است!
چرا نباید روی ریال، ریالی که صرف فوتبال می‌شود حساس باشیم؟
در کشور ما مانند سایر کشورها، بر اساس قانون، هر شخص حقیقی و حقوقی که دارای درآمد است باید مالیات پرداخت کند. این قانون برای کارمندان و کارگرانی که درآمد چندانی ندارند هم به اجرا در می‌آید، اما هر از چند گاهی شاهد بروز نشانه‌هایی هستیم که ثابت می‌کند در فوتبال ایران تعداد مردان مالیات گریز به هیچ وجه کم تعداد نیست و از آنجا که درآمدهای فوتبالی قابل قیاس با درآمد آدمهای معمولی نیست، خودتان حساب کنید که چه بودجه کلانی از صندوق مالی کشور حذف می‌شود؟
در تازه‌ترین نمونه از این دست، شاهد آن بودیم که برانکو ایوانکوویچ سرمربی اسبق تیم ملی که هم اکنون سکان هدایت الاتفاق عربستان را در دست دارد، به دلیل بدهی‌های مالیاتی به همراه تیمش به ایران نیامد و حاضر شد که تیمش را بدون مربی روانه میدان بکند – و البته شکست هم بخورد – اما پول این ملت را نپردازد! چگونه برانکو از ایران به فیفا شکایت می‌کند و 450 هزار دلار دریافت می‌کند پس پرونده مالیاتی برانکو هم باید در فیفا رسیدگی شود و او را ملزم به پرداخت مالیات زمان حضورش در ایران کند.
برانکو فقط یکی از نمونه‌های مالیات گریزی در فوتبال ماست. آیا زمان آن نرسیده که با تدوین و اجرای یک قانون قدرتمند، کاری کنیم که آقایان پردرآمد، بالاخص آنهایی که از کشورهای دیگر به بهانه فوتبال به ایران آمده‌اند تا پول پارو کنند، قبل از خروج از کشور، سهم این مردم را بدهند؟ به خدا مردم ما خیلی بیشتر از برانکو و برانکوها به این پول‌ها نیاز دارند!
