اقدس کازرونی- در تنظیم معادلات جهانی شدن، حذف هویت ملی از شاخصه های متقن و ملزم در اجرای پروژه ی جهانی سازی آرمانهای صهیونیسم است و آنچه مسلم است این است که در این روند باید خود را فراموش کرده تا معلول یک دهکده جهانی شویم و به تعبیر دیگر باید در چرخه شکلگیری تئوریهای بینالمللی یک روزی امانیسم و انسانگرا باشی و روز بعد به دلیل سیر به اصطلاح تکاملی، قائل به تشکیل یک دهکده جهانی با شعار یکی شدن، غافل از اینکه شعار این مکاتب بشری، در ظاهر زیباست اما میبایست به ذبح تدریجی خود در این روند عادت کنی و با فرآیند چالشبرانگیزترین مقوله قرن بیست و یکم، محیط خویش را ترسیم کنی و در هندسه طراحی نظم نوین جهانی، ارزشهای خود را در قالب یکسانسازی و همانندسازی، از تفاوتهای اختیاری به تشابهات جبری برسانی و با قداستزدایی و درهمشکستن مقاومت ارزشی، عقیدتی و بومی خود به شکلگیری این فرآیند کمک کنی.پستمدرن چون عامل شکست ارزشها و فرهنگها میشود، به نوعی ابزار دست غرب در راستای جهانیشدن است و با حذف کامل هویتهای ملی، ماموریت اصلی در ایجاد بنمایههای نظم نوین جهانی را دارد که به نظر میرسد علیرغم ابزارهای متفاوت در عرصه فرهنگ، پایگاههای دیداری و شنیداری از اهمیت فوقالعادهای برخوردار است که سازمان صدا و سیما و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در مملکت ما ریشه اجرائی این قابلیتها هستند ولی به نظر میرسد در فرآیند تثبیت جهانیشدن، تفکرات پسا مدرنِ برخی از مسئولین این عرصه، هویت فرهنگی محصولات خود را تهدید به مرگ هویتی میکنند و به جای افسران جنگ نرم نظام خودی در پیاده نظام دشمن اصرار به ایفای نقش پیشقراولی در این جنگ را دارند که با اغماض به اعتقادات مخاطبین خود، مترصد ایجاد فضایی برای کودتای فرهنگی از نوع نرم آن میباشند.
با کمی تفکر و عمق دید بر روی سریالها و فیلمهای اخیر سازمان صدا و سیما و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به این نتیجه خواهیم رسید که موجی از قداستزدایی بر پیکره فرهنگ کالاهای دیداری مردم با قصد تخریب، مشغول به فعالیت است که با عدم توجه به ظرفیتهای موجود در عرصه جامعه به جای فرهنگ سازی اقدام به فرهنگکشی میکنند.
بهطور مثال اگر حیا و عفت تا دیروز معنایی ارزشی داشت، در فیلمهای امروز ما به جبر هنجارهای اجتماعی، خودنمایی میکند و روحیه گرایشی خود را از دست داده است و به انحای مختلف به سخره گرفته میشود. گواه این امر را می توان در جنجال سینمایی اخیر نسبت به فیلمی دانست که به اذعان کارگردان در صدد نمایش تأثیرات سبک زندگی غربی بر زندگی برخی از ایرانیانی است که دچار افسارگسیختگی فرهنگی شده و قربانی نخست این زندگی بی قید وبند زنانی هستند که درگیر روابط نامشروع ضربدری شده اند در این فیلم و فیلم های مشابه فرهنگ زنان ایرانی  در چالش های پیش رو به نام ایدئولوژی های مدرن در حال سلاخی هستند، تلخ ترین لحظه این فرهنگ کشی آنجاست که متوجه می شویم از ماست که بر ماست زیرا در این جریان ضد فرهنگ زنان و دختران ایرانی به ظاهر با فراموش کردن ارزش هایی که تا چندی قبل بنا به اقتضائات شرعی و عرفی ملزم به مراعات آن بوده اند در منجلابی گرفتار آمدهاند که هیچ گریزی از آن نیست. ارزشهایی که برای تنومند شدنش خونها دادیم و امروز در دهه ی نود به بوته  فراموشی سپرده شده اند. اینجاست که هر روز عرصه اثرگذاری تنگتر و تنگتر میشود زیرا ما به جای آنکه به فکر درمان دردهایی نظیر آنچه رسانه های فارسی زبان بیگانه نظیر فارسی وان و من وتو به زنان و دختران ما تزریق کردهاند بر این زخم تازه بدون آنکه تجویزی هر چند موقت داشته باشیم نمک پاشیده و با تحریف مفهوم سبک زندگی سعی در نمایش فساد حاکم بر قشرهای گوناگون جامعه و به ویژه به اصطلاح قشر مرفه، بیدرد و تازه به دوران رسیده را داشته باشیم و در حکم همان پیش قراول جنگ نرم عمل کنیم و در نتیجه و با کمال  تأسف  امروز شاهد نتایج معکوس این امر باشیم به گونه ای که  به جای نقض زدایی ها در سیستم کاری وزارت خانه کلیدی چون ارشاد و متعاقب آن صدا وسیما به قبحزدایی رسیده و تمام فرهنگسازی های دهه های  گذشته  در غربال جنگهای نامحسوس نرم در حال از بین رفتن باشند  و متولیان فرهنگی کشور که مدعی حفظ آن ارزشها هستند در قبال این ارزشکُشی سکوت تلخ اختیار کردهاند.