امثال آقایان سید کریم حاج سیدجوادی، سید کریم مومنی، ابوالقاسم پوروزیری و عباس لطفی و... معدود افرادی بودند که به علت خلق وخوی پهلوانی مورد توجه بودند که هنوز هم بعداز سال‌ها به نیکی از آنها یاد می‌شود لیکن قهرمانان به نامی در استان ما وجود دارند که علیرغم قهرمانی نام ونشانی از آنها پیدا نمی‌شود.

زنده یاد حاج هادی مینائی فر هم مردی بود از جنس کریم آقا که هم در عالم ورزش دستی برآتش داشت وهم در عالم پر راز و رمز سیاست فعالیت می‌نمود جالب اینکه کسانی که از طریق ورزش با اوهمراه بودند خبر از وابستگی سیاسی او نداشتند زیرا به هیچ عنوان ورزش تحت الشعاع فعالیت‌های ورزشی‌اش نبود وبالعکس دوستانی که در تشکیلات مؤتلفه اسلامی که او در قزوین اولین بنیان گذارش بود، به جز عده معدودی خبراز فعالیت او در هئیت‌های ژیمناستیک و شنا و نجات غریق به عنوان یک چهره فعال نداشتند. آن مرحوم درکنار فعالیت‌های ورزشی و سیاسی‌اش عموما در فعالیت‌های اجتماعی و خیرخواهانه با مردم در ارتباط بود و این مورد بود که اورا متفاوت‌تر و برجسته‌تر از سایر فعالیت‌هایش رخ می‌نمود و موجب محبوبیت او در جامعه بود.

علاقه او به اهل بیت و انقلاب پیروی از امام و رهبری مثال زدنی و قلبی بود که در دوران‌های سخت قبل از پیروزی انقلاب در مبارزه با رژیم طاغوت و بعد از انقلاب در کمیته‌های انقلاب اسلامی در مبارزه با ضد انقلاب داخلی و به ویژه منافقین و‌‌ سپس حضور در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و حضور در جبهه‌های نبرد حق علیه باطل حضور فعالانه داشت. ادای وظیفه نمود و به همین اعتقادات در روز زیارتی حضرت امام رضا (ع) ۲3 ذی القعده جان به جان آفرین تسلیم نمود و رهسپار دیار باقی شد و به دیدار دوست نائل گردید.