اوضاع و احوال فوتبال ما در هر دوره که به جام جهانی صعود کردیم همین بوده و حالا قمر در عقرب‌تر (!) از گذشته است!
کسانی که روی صندلی‌های لرزان جلوس کرده بودند، حالا پشت میز قدرت اما بی‌مسئولیت نشسته‌اند. چنین بوده است سیاق کار و سلیقه مدیران فوتبال کشورمان که بیشتر از تدارکات تیم اعزامی به جام جهانی به چگونگی تهیه بلیت، جا و مکان رؤسای هیئت‌های فوتبال شهرستان‌ها می‌اندیشند.کسانی که باید سربزنگاه رأی به حضور مجدد آقایان بدهند و به توصیه‌ها عمل کنند.
دریغا که در ماههای پس از صعود ایران به جام جهانی برزیل هیچ کار تیمی و تلاش برای آماده‌سازی و تدارکات مناسب ندیدیم و متاسفانه حق با «کارلوس کی روش» است. یک مربی پرتغالی که نمی‌دانست وقتی پا به فوتبال ایران می‌گذارد باید از الفبا و ابجد شروع کند و به مدیران، مربیان و فدراسیون‌نشینان ما هم درس فوتبال و هماهنگی بدهد. در این زمینه جان کلام این است که تا کنون هر رفتاری این منورالفکر‌ها (!)انجام داده‌اند، بس است. از همین امروز و فرصت باقی مانده تا جام جهانی – بخوانید فقط ۶ ماه – همه ما باید سلیقه‌های شخصی، غرض‌ورزی، عناد با کی روش و...، تفکرات زائد و تخریب تیم ملی را دور ریخته و به تکمیل برنامه‌های سرمربی پرتغالی همت بگماریم. ضروری است مسیر و مدار سیاست فوتبال باشگاهی با هم در نیم فصل دوم تغییر کرده و از لجبازی‌های ویرانگر که تیم ملی را از مسیر اصلی‌اش دور می‌کند پرهیز کنیم. باید برنامه‌ریزی فوتبال ایران در جهت کمک به تیم ملی باشد تا با آمادگی بیشتر وارد این رقابت‌های بزرگ شویم.
بار دیگر هشدار می‌دهیم فدراسیون فوتبال ما از خواب بیدار شود. عیب اساسی‌تر و بزرگ‌تر در اینجا آن است که قبل از جام جهانی چنان شکافی میان کی روش و مربیان باشگاهی به وجود آمده که پر کرن آن بس دشوار است.
دوستان هم که ماشاءالله همگی خوابند و همه چیز را به امان خدا رها کرده‌اند...
