المپیک لندن برای تمام ورزش دوستان ایرانی،مجالی برای تحقق رویاها بود. کاروانی که در ادوار مختلف المپیک،موفق به کسب بیش از سه طلا نشده بود، حالا تعداد مدالهایش را دورقمی میبیند و در یک شب دو طلا و دو نقره دشت میکند. ا
شاهین تهرانی - المپیک لندن برای تمام ورزش دوستان ایرانی،مجالی برای تحقق رویاها بود. کاروانی که در ادوار مختلف المپیک،موفق به کسب بیش از سه طلا نشده بود، حالا تعداد مدالهایش را دورقمی میبیند و در یک شب دو طلا و دو نقره دشت میکند. این غرور آفرین و زیبا نیست؟
اما لندن چگونه تبدیل به تجلیگاه قدرت مردان ایرانی شد؟ چه اتفاقی افتاد که کاروان ناکام و شکست خورده ایران در المپیک 2008 پکن در عرض چهار سال به ناگاه پوست انداخت و جایگاه قابل قبولی در ردهبندی کلی ورزش جهان را از آن خودش کرد؟
اجازه بدهید مروری داشته باشیم روی رشتههایی که برای ما مدالآور شدند. کشتی فرنگی، وزنهبرداری، دو و میدانی،تکواندو و کشتی آزاد رشتههای مدال آور ما در لندن 2012 بودند. در المپیکهای قبلی اگر تمام اتکای ما روی کشتی آزاد بود، حالا شاهد آن هستیم که مدالهای ورزشهایی مثل کشتی فرنگی و دو ومیدانی از کشتی آزاد خوشرنگتر میشوند و این یک پیروزی بزرگ برای رشتههای تازه مدعی شده ما در سطح جهانی است!
شکست مطلق کاروان ورزش ایران در پکن، تلنگری بود برای همه مسئولین ورزش در کشورمان! همین تلنگر و بازخواستهای مردم، مجلس و مسئولین بود که ورزشیها را به کار بیشتر و سیاسیون را به اعطای بودجههای بیشتر واداشت. افزوده شدن مربیان کاربلد به پیکر ورزشهایی که تا پیش از این برایمان ارزش مدالی نداشتند، کاری کرد کارستان و حالا کشتی فرنگی سه طلا کسب میکند و احسان حدادی (هر چند با مربی استخدام شده با پول شخصیاش!!) به مدال نقره میرسد! در مورد رشتههایی که موفق به حضور در لندن نشدند هم، میتوان حرف زد. والیبال و بسکتبال حالا تبدیل به یک قدرت جهانی شدهاند و فقط فوتبال عزیز دردانه آقایان است که میوهای جز حذف نمیچیند و حسرت درو میکند!
آری! پیروزیهای رقم خورده در لندن که افتخار آفرین و شیرین به نظر میرسند، حاصل شکست تلخ ما در پکن هستند. آن شکست تبدیل شد به انگیزه و تلنگر و صدالبته کار و تمرین بیشتر.
حالا نگران آن هستیم که مبادا این پروسه سیر معکوس در پیش بگیرد! مبادا پیروزیهای غرورآفرین لندن ما را از افزودن بر تلاشهایمان باز دارد به این خیال که به سقف پروازمان رسیدهایم!
تعداد مدالهای ایران در المپیک دو رقمی شد و این غرورآفرین و زیباست، اما تا رسیدن به تیمهای صدر جدول که هدفشان سه رقمی کردن مدالهایشان است، راه درازی در پیش داریم. راهی که طی نمیشود مگر با تلاش مضاعف و تمرین بیشتر تا همه پیروزیهای لندن مبارکمان باشد!
اما لندن چگونه تبدیل به تجلیگاه قدرت مردان ایرانی شد؟ چه اتفاقی افتاد که کاروان ناکام و شکست خورده ایران در المپیک 2008 پکن در عرض چهار سال به ناگاه پوست انداخت و جایگاه قابل قبولی در ردهبندی کلی ورزش جهان را از آن خودش کرد؟
اجازه بدهید مروری داشته باشیم روی رشتههایی که برای ما مدالآور شدند. کشتی فرنگی، وزنهبرداری، دو و میدانی،تکواندو و کشتی آزاد رشتههای مدال آور ما در لندن 2012 بودند. در المپیکهای قبلی اگر تمام اتکای ما روی کشتی آزاد بود، حالا شاهد آن هستیم که مدالهای ورزشهایی مثل کشتی فرنگی و دو ومیدانی از کشتی آزاد خوشرنگتر میشوند و این یک پیروزی بزرگ برای رشتههای تازه مدعی شده ما در سطح جهانی است!
شکست مطلق کاروان ورزش ایران در پکن، تلنگری بود برای همه مسئولین ورزش در کشورمان! همین تلنگر و بازخواستهای مردم، مجلس و مسئولین بود که ورزشیها را به کار بیشتر و سیاسیون را به اعطای بودجههای بیشتر واداشت. افزوده شدن مربیان کاربلد به پیکر ورزشهایی که تا پیش از این برایمان ارزش مدالی نداشتند، کاری کرد کارستان و حالا کشتی فرنگی سه طلا کسب میکند و احسان حدادی (هر چند با مربی استخدام شده با پول شخصیاش!!) به مدال نقره میرسد! در مورد رشتههایی که موفق به حضور در لندن نشدند هم، میتوان حرف زد. والیبال و بسکتبال حالا تبدیل به یک قدرت جهانی شدهاند و فقط فوتبال عزیز دردانه آقایان است که میوهای جز حذف نمیچیند و حسرت درو میکند!
آری! پیروزیهای رقم خورده در لندن که افتخار آفرین و شیرین به نظر میرسند، حاصل شکست تلخ ما در پکن هستند. آن شکست تبدیل شد به انگیزه و تلنگر و صدالبته کار و تمرین بیشتر.
حالا نگران آن هستیم که مبادا این پروسه سیر معکوس در پیش بگیرد! مبادا پیروزیهای غرورآفرین لندن ما را از افزودن بر تلاشهایمان باز دارد به این خیال که به سقف پروازمان رسیدهایم!
تعداد مدالهای ایران در المپیک دو رقمی شد و این غرورآفرین و زیباست، اما تا رسیدن به تیمهای صدر جدول که هدفشان سه رقمی کردن مدالهایشان است، راه درازی در پیش داریم. راهی که طی نمیشود مگر با تلاش مضاعف و تمرین بیشتر تا همه پیروزیهای لندن مبارکمان باشد!