ظریفی می‌گفت: خدا به این ورزش استان مازندران برکت بدهد که بیشترین امیدها و ورزشکاران را تحویل کاروان المپیکی ما داده است و اگر مازندرانی‌ها نبودند و تلاش نمی‌کردند، چه بر سر ورزش ما می‌آمد؟
شاید حق با این دوست نکته سنج ما باشد و شاید هم... بگذریم!
یکی از این ورزشکاران مازندرانی «سوسن حاجی پور» است که توانسته سهمیه المپیک را در رشته تکواندو بدست بیاورد. متأسفانه در سالهای اخیر طوری با بانوان ورزشکار برخورد کرده‌اند که این ورزشکاران اعتماد به نفس خود را از دست داده و کمترین بختی در رقابت‌های بین‌المللی برای کسب مدال قائل نیستند!
حال آن که اگر همین وزرشکاران نگاهی به بانوان ووشوکار در مسابقات جهانی و بازیهای آسیایی انداخته باشند در می‌یابند که کسب مدال ولو با پوشش اسلامی غیر ممکن نیست. کما اینکه شیرزنان ایرانی رشته ووشو بارها قهرمان رقابت‌های برون مرزی شد و پرچم مقدس جمهوری اسلامی را در سالن مسابقات بین‌المللی به اهتزاز درآوردند و سرود جمهوری اسلامی را طنین‌انداز کرده‌اند.
همانطور که اشاره کردیم روی صحبت ما «سوسن حاجی پور» بانوی شایسته ایرانی است که مدال برنز بازیهای آسیایی گوانگجوی چین و طلای مسابقات قهرمانی آسیای ویتنام را در کارنامه خود دارد و حال می‌خواهد به عنوان نماینده بانوان مسلمان کشورمان در لندن احقاق حق کند. او و مربیانش باید طوری برنامه‌ریزی و تمرین کنند که جای هیچ حرف و حدیثی را به جای نگذاشته و خدای ناکرده در المپیک لندن زنگ تفریح نباشند.به عبارت بهتر «سوسن حاجی پور» و سوسن حاجی پورها باید روزی چند مرتبه از خود بپرسند که آیا قرار است تا ابد دستشان از مدال المپیک کوتاه بماند؟ آیا نباید خودی نشان دهند و با تلاش و تمرین بیشتر طلسم شکنی کنند؟ به نظر می‌رسد دیگر وقت آن رسیده که بانوان مسلمان کشورمان هم در المپیک صاحب مدال شوند و افتخار کسب کنند به شرط آن که با این تلنگرها کمی بیشتر به خود آیند.