است. این سیاست در بسیاری از موارد می‌تواند راهکاری مناسب برای توسعه اقتصاد و همچنین کاهش وابستگی صنایع مختلف ایرانی به خارج از مرزهای کشورمان باشد. این در حالی است که در زمینه اجرای سیاست اقتصاد مقاومتی هنوز اراده جدی در بدنه دولت دیده نشده و با وجود تمام صحبت‌ها و سخنرانی‌ها؛ هیچ حرکت اساسی در این زمینه صورت نگرفته است. چون در برخی سیاست‌های تولیدی کشورمان هنوز تغییرات محسوسی دیده نشده و در بسیاری موارد همچنان بر همان سیاست‌های قدیمی تاکید داریم و مشغول اجرای آنها هستیم.
نباید فراموش کنیم، اجرای سیاست‌های اقتصاد مقاومتی امتیازات ویژه‌ای برای کشورمان به ارمغان خواهد آورد که توسعه پایدار و خروج از اقتصاد تک‌محصولی دو محور بارز آن خواهد بود. چون بر اساس این سیاست، قرار است اتکای اقتصاد ایران به خارج از مرزهایش کاسته شده و با تکیه بر توانمندی تولیدکنندگان و کالاهای داخلی، صادرات‌محور عمل کند نه این‌که همواره دنبال تامین کالاهای موردنیازمان از دیگر کشورها باشیم و برای واردات بیشتر و تامین پول آن برنامه‌ریزی کنیم.
بنابراین هنگامی که به‌واسطه اجرای سیاست اقتصاد مقاومتی دنبال توسعه صادرات باشیم؛ همزمان و به طور خودکار باید به دنبال ارتقای کیفیت محصولات تولیدی کشورمان نیز باشیم تا بتوانیم سهم قابل قبولی از بازارهای بین‌المللی را به تولیدات کشورمان اختصاص دهیم. این امر، دقیقا ترجمه اقتصاد مقاومتی است. از این رو هنگامی که شرایط اجرای اقتصاد مقاومتی در کشورمان ایجاد شده باشد گام موثری در ارتقای کیفیت محصولات داخلی برداشته شده و راهی برای تثبیت صادرات ساخت ایران گشوده‌ایم.
از این رو اگر واقعا تصمیم به اجرای سیاست‌های مقاومتی داریم و این بار به جای برگزاری جلسات یا سخنرانی قصد عملی کردن آن را داریم، لازم است به موارد زیر توجه دقیق داشته باشیم تا به‌واسطه اجرایی شدن این سیاست مفید، روند افزایشی صادرات محصولات غیرنفتی ایران را شاهد باشیم:
1ـ در ابتدای راه روی کالاهایی که مزیت نسبی در آنها داریم سرمایه‌گذاری کنیم تا زمینه توسعه دیگر صنایع فراهم شود.
2ـ همواره بازارهای هدفمان را رصد کنیم و نیازشان را مد نظر داشته باشیم.
3ـ همواره به دنبال انطباق تولیدات ایران با استانداردهای بازارهای هدفمان باشیم.
اگر این چنین کنیم درخواهیم یافت که اقتصاد مقاومتی تولید و صادرات ساخت ایران را احیا خواهد کرد.
