در سال ۲۰۱۴ میلادی، میزان مبادلات تجاری ایران و ترکیه به ۱۳ میلیارد و ۷۰۰ میلیون دلار رسید اما کارشناسان پیش بینی می‌کنند این رقم طی دو سال دو برابر خواهد شد.
اما مهمترین حوزه‌ای که ترکیه به آن چشم دوخته، انرژی ایران است. طرح خط لوله جدید با ترکیه و همچنین در طرح‌های کنونی ترکیه مانند خط لوله گاز طبیعی ترنس آناتولی‌ین، اگرچه تهران را قادر خواهد ساخت منابع انرژی خود را به صورت خام به سایر نقاط جهان ارسال کند؛ اما ترکیه را نیز به هدف خود در تبدیل‌شدن به مرکز جهانی توزیع انرژی نزدیک تر خواهد کرد.
طرح خط لوله گاز طبیعی ترنس آناتولی‌ین که قرار است در سال ۲۰۱۸ میلادی تکمیل شود، ابتدا ۱۸ میلیارد متر مکعب گاز در سال را از دریای خزر به اروپا انتقال خواهد داد.
با این حال، این ظرفیت در سال ۲۰۲۳ میلادی به ۲۳ میلیارد متر مکعب گاز و در سال ۲۰۲۶ میلادی به ۳۱ میلیارد متر مکعب گاز خواهد رسید. کارشناسان استدلال کردند این خط لوله می‌تواند به سادگی گاز ایران را نیز منتقل کند. کشوری که به زعم آنها آخرین حوزه بسته انرژی در جهان است و جدا از چند شرکت روس و چینی، هیچ کشور دیگری وجود نداشته است که بتواند طی سال‌ها تحریم، در ایران سرمایه گذاری کند. پیش بینی‌ها حاکی از آن است که شرکت‌های فعال جهان در زمینه انرژی برای سرمایه گذاری در میدان‌های انرژی سودآور و بهره برداری نشده ایران، به زودی به این کشور سرازیر خواهند شد. و همین سبب شده است که ترکیه بر روی جایگاهش در انتقال و تحویل انرژی ایران به سایر نقاط جهان حساب باز کند.
ایران پس از روسیه دومین تامین کننده بزرگ گاز ترکیه است و ۳۰ درصد نفت مورد نیاز این کشورها را تامین می‌کند. گاز ارزان‌تر از ایران به معنی کاهش کسری حساب کنونی و عرضه گاز بیشتر به ترکیه خواهد بود.اما کارشناسان ترک یک نگرانی جدی نیز دارند؛ اینکه آشفتگی سیاسی این روزهای ترک‌ها زمین بازی منطقه را تحویل ایرانی دهد که دیگر همچون گذشته دستش بسته نیست.
