ایران ظرفیت‌های خوبی برای توسعه اقتصادی دارد. در کنار موقعیت ژئوپولتیک، ایران را کشور بهشت معادن می‌دانند، وجود ذخایر عظیم نفت و گاز و... ایران را ویژه ساخته است. البته برخی، هم این خصیصه را بلای اقتصاد ایران می‌دانند که شکل‌گیری دولت رانتیر پیامد این بیماری است. دولت رانتیری که فقط به توزیع می‌اندیشد و ولخرج است. فرهنگ کار و تولید می‌میرد و رانت و رانت‌خواری توسعه می‌یابد. اثر وضعی رانت، فساد در نظام اداری و مالی است که در اکثر دولت‌های نفتی در خاورمیانه و از جمله ایران مشهود است، فسادی که موجب نگرانی مردم گردیده است. از دیگر پیامدهای این بیماری هم تمایل به مصرف کالای خارجی است که کاملاً ضد اشتغال و تولید است.
طبیعتاً در اقتصاد سیاسی برای برون‌رفت از این وضعیت باید موانع و چالش‌های اقتصاد ایران را شناخت. در کنار ظرفیت‌های خوبی که اقتصاد ایران دارد و بخشی از آن در بالا اشاره گردید مثلاً در ایران از ۵/۶ درصد تا ۷ درصد منابع جهان را با ۱ درصد جمعیت جهان در اختیار دارد، یا رتبه اقتصادی ایران الان ۱۸ در جهان است اما این اقتصاد با چالش‌هایی هم روبه روست که به برخی از آنان اشاره می‌گردد:
۱_دولت مانع: یعنی ساخت دولت فربه در ایران، خود مانع توسعه است.
۲_عدم وجود رقابت در اقتصاد ایران: که این هم به انحصار منجر می‌شود و هم ضد تولید است.
۳_ضعف نظام پولی و مالی: بانک‌ها با بنگاه‌داری، اقتصاد ایران را قفل کرده‌اند.
۴_عدم وجود نیروی کار منعطف در بازار ایران: تمایل به پشت میزنشینی و عدم اشتیاق برای ورود به کارهای تولیدی و سنگین.
۵_میل به مصرف‌گرایی و آن هم کالای خارجی.
بدتر از همه، نظام اقتصادی ما در محیط باثبات که شاخصه‌های اقتصادی فقط جواب می‌دهند نمی‌تواند کار کند.
حال چه باید کرد؟ بی‌شک پاشنه آشیل ایران امروز، اقتصاد است و باید حتماً آنرا درمان کرد. رهبر انقلاب چندین سال است با نامگذاری‌های اقتصادی، این پیام را می‌دهد اما متأسفانه کسی توجه نمی‌کند. امسال هم باز ایشان سال ۹۷ را با شعار اقتصادی، یعنی ضرورت مصرف کالای ایرانی نامگذاری کردند و در صورت تحقق و فرهنگ‌سازی در این زمینه شاهد تحول بنیادی در اقتصاد ایران خواهیم بود. اقتصاد ایران را باید دریابیم و بخش مهمی از این راهبرد هم متوجه خود مردم است، یعنی ترجیح مصرف کالای ایرانی با هدف ثبات‌سازی و درون‌زا کردن اقتصاد ایران.
مهمترین اقداماتی که باید در این زمینه انجام داد عبارتند از:
۱_ کاهش حجم دولت و تصدی‌گری آن که دولت حداقل باید به سمت نظارت برود.
۲_ رویکرد اقتصاد مقاومتی، یعنی اقتصاد درون‌زا، در برابر اقتصاد نفتی که همواره به خارج نگاه دارد.
۳_ کاهش وابستگی بودجه کشور به نفت.
۴_ اجرای دقیق اصل ۴۴ تا بستر برای مشارکت مردمی در اقتصاد ایران فراهم شود چون خصولتی‌ها منشأ فساد و رانت هستند.
۵_ سوق دادن منابع مالی به سمت حمایت از تولید که در این مورد اصلاح نظام بانکی یک ضرورت است.
۶_ اصلاح نظام گمرکی و مقابله بی‌امان با قاچاق در کشور.
۷_ حمایت از رونق و تولید در اقتصاد ایران با مصرف کالای ایرانی.
در پایان امیدواریم در سایه تحقق فرهنگ استفاده از کالای ایرانی، شاهد پویایی اقتصاد و حل معضل بیکاری در جامعه ایرانی باشیم.
