یکی از عواملی که لیگ سیزدهم را متمایز از نمونه‌های دیگر خود می‌کرد، درخشش تیم کم ادعا و جوانی به نام «فولاد خوزستان» بود. فولادی که با بازگشتن به سیستم استفاده ترکیبی از استعدادهای جوان محلی و بازیکنان با تجربه لیگی و صدالبته یکی دو ستاره خارجی خوش استیل، یکی از مدعیان اصلی قهرمانی این رقابت‌ها محسوب می‌شود که بی‌تردید حتی به اندازه یک سوم بسیاری از تیم‌های مدعی دیگر نیز، هزینه نکرده است!اتکای به جوانان، البته کاری نیست که به راحتی صورت پذیرد و بدون تردید،  از هر مربی بی تجربه‌ای ساخته نیست. اما حسین فرکی، این سرمربی با شخصیت و ارزشی، بعد از درخششی که با نفت تهران داشت، با فولاد خوزستان ثابت کرد که موفقیتهایش اتفاقی و بی سبب نبوده‌اند. فرکی شاید از انگشت شمار مربیان لیگی ما باشدکه پله های ترقی در حیطه مربیگری را به ترتیب پیموده و بعد از اینکه در حضور مربیان بزرگی  چون برانکو در تیم ملی، حسابی «تلمذ» کرد و به سرمربیگری رسید و حالا می‌تواند تیم منظم و کم حاشیه ای چون فولاد خوزستان را به راحتی مدیریت کند. در حقیقت می‌توان گفت که موفقیت فولاد خوزستان در لیگ سیزدهم، ناشی از تلاقی این دو اتفاق خوشایند است: مدیریتی که به جای هزینه کردن، ترجیح داد تا از جوان‌ترها استفاده کند. در کنار آن سرمربی کاربلدی که هم کار با جوانان را به خوبی بلد است و هم برخورد با ستاره‌ها را در تیم ملی به خوبی آموخته!

حسین فرکی و تیمش، در کنار استقلال تهران و امیر قلعه‌نویی، تنها تیمهایی هستند که هم در جام حذفی شانس دارند و هم در لیگ و شرایط مسابقات به گونه‌ای است که بعید به نظر می‌رسد که به شاگردان فرکی، حداقل یک جام نرسد. اما حتی اگر این اتفاق هم رخ ندهد و اهوازی‌ها لیگ و جام حذفی را دست خالی ترک کنند، باز هم بدون هیچ تردیدی اصلیترین برنده لیگ سیزدهم آن‌ها هستند. آنهایی که از یک طرف با تکیه به جوانان تا آخرین لحظات مدعی بودند و از طرف دیگر در آستانه لیگ چهاردهم به راحتی می‌توانند با ترانسفر جوانانشان حسابی درآمدزایی کنند و فولاد را در راه ستاره‌سازی دوباره تجهیز نمایند.

فوتبال ایران همیشه وقتی به خوبی در آسمان آسیا پرواز می‌کند که بال‌های اصلی‌اش یعنی اهواز و تبریز پرتوان باشند. گنجینه استعدادهای خوزستان همواره پشتوانه خوبی برای تیم ملی بوده و حالا فولاد کار مهم و دشوار معرفی استعدادهای این خطه را به دوش گرفته است. برای موفقیت این تیم باید دعا کرد، چون موفقیت آن‌ها موفقیت فوتبال ایران را در پی دارد و زنده ماندن استعدادهای نابی که در صورت نبود باشگاههای قابل احترامی چون فولاد، می‌سوزند و به هرز می‌روند!