امید توکلی - بحث کوتاهی که در این شماره قصد داریم بدان بپردازیم علل افول کشتی تهران و کم فروغی کشتی‌گیران پایتخت در رقابت‌های داخلی و برون مرزی است.
نیم نگاهی به نتایج کشتی ایران در سالهای اخیر (به ویژه در کشتی آزاد) روشنگر این نکته است که اندک اندک سهم تهرانی‌ها در مدال‌های تیم ملی کم و کمتر شده و در این میان استانهای مازندران، همدان و... گوی سبقت را از پایتخت‌نشینان ربوده‌اند در حالی که در سالهای نه چندان دور،تهران حرف اول را در کشتی ایران زده و نقش پررنگی در موفقیتهای تیم ملی در تمامی رده‌ها ایفا می‌کرد.
شاید بتوان یکی از دلایل اصلی عدم تمایل نوجوانان و جوانان تهرانی به گرایش به سمت کشتی را تبلیغات وسیع در رشته‌های پولسازی چون فوتبال، بسکتبال و والیبال دانست. آنجایی که خانواده‌ها نیز رغبت بیشتری به فعالیت فرزندان خود در این رشته‌ها نشان می‌دهند و...
از طرفی بی برنامگی فدراسیون در رده‌های پایه‌ای به همراه نادیده گرفتن زحمات مربیان زحمتکش و سازنده و به تبع دلسردی آنان نیز مزید بر علت شده تا کشتی تهران هر چه بیشتر نزول کند.
اکنون در میان 7 ملی‌پوش ایرانی حاضر در مسابقات قهرمانی آسیا در کره جنوبی، تنها یک حسن رحیمی به نوعی اهل تهران به شمار می‌رود که او نیز اصالتاً اسلام‌شهری است!
در چنین شرایطی آیا کشتی تهران قرار است از قله افتخار به پایین‌ترین نقطه ممکن سقوط کند؟ آیا دیگر ستاره‌هایی چون محسن فره‌وشی‌ها، منصور بزرگرها، علیرضا سلیمانی ها، اکبرفلاح‌ها، اکبرنژادها و.. در کشتی تهران متولد نخواهند شد؟
به هر شکل ادامه وضع موجود و بی توجهی به کشتی تهران و تکیه بر قهرمان‌پروری در برخی استانها می‌تواند موقعیتی اسفبار برای کشتی ایران بوجود آورد، مگر آن که خطیب و دوستانش در فدراسیون کشتی تغییراتی کلی در کشتی پایتخت ایجاد کنند، بلکه دوباره شاهد رشد و شکوفایی کشتی تهران باشیم.
