در این گیر و دار «محمدحسین نژاد فلاح» به‌عنوان هفتمین فرد در دولت تدبیر و امید روی صندلی مدیریت باشگاه پرطرفدار پرسپولیس نشست تا به نوعی رکوردی جالب در عالم فوتبال به ثبت برسد. هر 75 روز یک مدیر عامل! محله برو بیا را که به یاد دارید!؟
پیش از او محمد رویانیان، علی پروین، بهروز منتقمی، علیرضا رحیمی، حمیدرضا سیاسی و علی اکبر طاهری نیز طی یکسال و اندی اخیر مدیریت باشگاه مطرح پایتخت را برعهده داشتند که هریک به شکلی کنار گذاشته شدند! «محمدرضا سیاسی» هم که به گفته «امیررضا خادم» هزینه‌هایی برای باشگاه‌های پرسپولیس، راه آهن و ایضاً استقلال(!) انجام داده بود، بازداشت شد! در حالی که هیچ کس به درستی نفهمید چرا وی مدیر عامل پرسپولیس شد و چرا سر از زندان در آورد؟ و اصولاً چرا وزارت ورزش جوابگو نیست!؟
حالا در بحبوحه ناکامی‌های پرسپولیس دوستان وزارت ورزش و جوانان حکم قائم‌مقام تام‌الاختیار این باشگاه پرطرفدار و مردمی و بحران‌زده را به «محمدحسین نژاد فلاح» اعطاء کردند! مردی که پیش از این سکاندار ورزش تهران بود و دکتر گودرزی وزیر محترم ورزش و جوانان از عملکرد وی در امور ورزش و جوانان استان تهران رضایت نداشت و انتقاد کرده بود!
متأسفانه تجربه نشان داده است که در این فوتبال و مدیریت آن ملاک سنجش، خوب یا بد بودن کارنامه افراد نیست! برنامه و داشتن استراتژی نیز هیچ اهمیتی ندارد؛ بلکه آنچه حائز اهمیت است کسانی هستند که این مدیران را سفارش می‌کنند. بگذریم! مشکل از «محمدحسین نژاد فلاح» و امثالهم نیست. ایراد از بالادستی‌ها است! همان دوستانی که عادت به تغییر و تحول دارند و هر روز یکی را بر سر باشگاه پرسپولیس می‌گذارند تا به اصطلاح این باشگاه را از بحران خارج کنند؛ در حالی که مشکل اصلی عدم ثبات مدیریتی است.
«محمدحسین نژاد فلاح» انسان خوب و با اخلاق و اصولگرا و از خانواده معزز شهدا است؛ اما این خوب‌بودن و مزایا دردی از پرسپولیس امروز دوا نمی‌کند؛ همان‌طور که «برانکو» یا « افشین قطبی» هم نمی‌توانند کاری از پیش ببرند.
برانکو که هیچ، شما فرض کنید همین فردا «ژوزه مورینیو» یا «پیرگواردیولا» که سمبل مربیگری مدرن امروز به شمار می‌روند به پرسپولیس بیایند. آیا ابزاری برای موفقیت در دست دارند؟
اصلاً وقتی ببینند هر ماه با یک مدیر جدید سر وکار دارند چه عکس‌العملی نشان خواهند داد؟ مگر ثبات شرط اصلی موفقیت یک مدیریت نیست!؟
زمانی که فوتبال ما پایه و اساس درستی ندارد، پرسپولیس نیز باری به هر جهت پیش می‌رود. از دست «برانکو» چه کاری ساخته است؟ متأسفانه پرسپولیس امروز شبیه خانه‌ای کلنگی و پوسیده است که هر آن امکان دارد فرو بریزد و همه افراد داخل آن زیر آوار بمانند!
بر این اساس است که اعتقاد داریم این تغییرات مدیریتی اشتباه اندر اشتباه است و کاش پرسپولیس هرچه زودتر به بخش خصوصی واگذار شود.
