استقلال تهران به رغم شکست مقابل داماش گیلان در هفته سی و چهارم، به عنوان قهرمانی لیگ دوازدهم رسید تا هوادارانش در ورزشگاه آزادی جشن بگیرند. بدون تردید استقلال در این فصل چهره خوبی از خود به نمایش گذاشته است. استقلال قهرمان این فصل لیگ برتر ایران به خوبی از آبروی فوتبال کشورمان دفاع کرد.

موفقیت استقلال تهران یک شارژ روحی مناسب برای فوتبال کشورمان به ویژه تیم ملی ایران است که باید در خرداد ماه آینده سه دیدار حساس و سرنوشت‌ساز برای راهیابی به جام جهانی 2014 برزیل برگزار کند.قهرمانی استقلال در این فصل جای بسی تبریک به امیر قلعه نویی و فرهاد مجیدی کاپیتان محبوب آبی‌پوشان دارد و به‌رغم آنکه استقلال تیمی شایسته است که توانسته به عنوان نماینده ایران نیز در آسیا آبروداری کند، اما وقتی اتفاقات روز پایانی لیگ برتر را از چند بعد گوناگون مورد ارزیابی قرار دهیم به نتایج جالبی می‌رسیم.یکی از وقایع تلخ جشن قهرمانی استقلال قهر امیرقلعه نویی و عدم شرکت وی در مراسم اهدای جوایز بود. سرمربی استقلال دلیل این مسئله را به تشویق‌های ابتدای فصل و پس از بازی استقلال با الهلال از سوی هواداران تیمش مرتبط دانسته است، در حالی که آقایان باید به این نکته توجه کنند که این مردم وقتی در سرما و گرما در شکست و پیروزی، در غم و شادی، شهرت و گمنامی استقلال، مدیران، مربیان و بازیکنان این تیم پشتیبان آنها بوده‌اند، حالا نباید این چنین مورد بی مهری قرار بگیرند. ظاهراً دوستان فراموش کرده‌اند که تا همین چند سال پیش خود را مدیون و خدمتگزار مردم و هواداران می‌خواندند و حالا... بار دیگر خدمت آقایان یادآوری می‌کنیم که تحت هر شرایطی هواداران ولی نعمت استقلال و استقلالی‌ها هستند.در پی قهرمانی استقلال، مدیرعامل این تیم که علاقه به مصاحبه‌های آن چنانی دارد، خود را 7 ستاره و 8 ستاره و... خواند! شاید چنین حرفهایی مخاطب عام و کم سن و سال را جذب کند، اما از منظر کارشناسان شأن مدیر عامل باشگاه بزرگ استقلال را به شدت پایین می‌آورد. فتح‌الله زاده که الحق و انصاف با دست خالی خیلی برای استقلال زحمت کشید علاقه وافری هم به فوتبال آلمان دارد، کمی هم وقایع بوندس‌لیگا را مطالعه و رصد کند. آیا مدیرعامل باشگاه «بروسیا دورتموند» هم چنین مصاحبه‌هایی انجام می‌دهد؟واما نکته آخر، جشن مناسب و شایسته‌ای بود که سازمان لیگ آن را تدارک دید. تجربه مراسم قبلی همه ما را نسبت به مراسم قهرمانی استقلال بدبین کرده بود، اما سازمان لیگ و کارکنان زحمتکش آن به گونه‌ای عمل کردند که این مراسم برای همیشه در یادها بماند. تا پیش از این هرگز چنین نبود، اما با برگزاری این مراسم آبرومندانه ثابت شد که در فوتبال ایران هم اگر بخواهیم می‌توان جشن قهرمانی آبرومندانه و با نظم و ترتیبی انجام داد به شرط آن که برنامه داشت، هماهنگ بود و از قبل همه چیز را پیش‌بینی کرد.