و البته همه ما می‌دانیم که تمام این حرف‌ها با واقعیت موجود فوتبال ما تفاوتی ۱۸۰ درجه‌ای دارند. در فوتبال ایران و در میان هواداران سرخابی‌ها، اهمیت پیروزی در داربی کمتر از رسیدن به عنوان قهرمانی نیست! کم نیستند طرفداران دو آتشه‌ای که حاضرند پیروزی در داربی را با جام قهرمانی تاخت بزنند و از این بازی معمولاً غیر جذاب خواسته‌ای به اندازه یک لیگ کامل دارند!
اما در کمال تعجب شاهد آن هستیم که پتانسیلی با این عظمت و توانایی، به راحتی از دست می‌رود. تساوی‌های کم گل پشت سر هم نه تنها داربی را از تب و تاب و هیجان می‌اندازد که حتی شائبه فرمایشی بودن نتایج داربی را هم در بین عوام رواج داد. شائبه‌ای که همه ما می‌دانیم بیشتر شبیه به یک جوک بی‌مزه است!
داربی تنها مسابقه باشگاهی است که می‌تواند در این دوره بی‌تماشاگری، تصویر استادیوم لبریز از هوادار را دوباره زنده کند و امیدواریم که در روز جمعه ۲۷ دی ماه هم این اتفاق رخ بدهد و ما شاهد آشتی تماشاگران با استادیوم‌ها باشیم.
اگر انصاف بدهیم، داربی تنها مسابقه‌ای است که می‌تواند واسطه میان تماشاگران و استادیوم بشود تا یک آشتی کنان زیبا راه بیافتد و کام همه ما شیرین شود!
اگر داربی، آن هم در لیگی که استقلال و پرسپولیس در آن مدعی هستند و هر دو برای قهرمانی می‌جنگند، نتواند نقش واسطه را به درستی ایفاکند، دیگر به هیچ دیداری نمی‌توانیم دل خوش کنیم! استقلال در این روز‌ها اگر چه مهره‌های کلیدی بسیاری را از دست داده و دست امیر قلعه نویی روی نیمکت حسابی بسته است، اما در عمل شاهد آن هستیم که خوب نتیجه می‌گیرد و باتوسل به فوتبالی انگلیسی گونه و سان‌تر از طرفین حریفان را به صورت ناپلئونی پس می‌زند و جزء مدعیان قرار می‌گیرد.
در آن سوی میدان هم پرسپولیسی حضور دارد که با یارگیری صحیح زیر نظر علی دایی، این فصل را به گونه‌ای متفاوت با فصول گذشته آغاز کرده و با توسل به جوانانی چون پیام صادقیان، امید عالیشاه، محسن مسلمان و... دوباره در میان مدعیان قرار گرفته است.
در اوج بودن سرخابی‌ها، لاجرم داربی ۷۸ را حساستر از همیشه می‌کند و امیدواریم که این حساسیت در همان حیطه مستطیل سبز باقی بماند. مهم‌تر از هراتفاق دیگری، برگزار شدن یک مسابقه جوانمردانه و فوتبالی زیباست.
