امید توکلی- در حالی‌که حدود یک ماه دیگر باید در سالن 12 هزار نفری مجموعه ورزشی آزادی میزبان جام‌جهانی کشتی باشیم، تیم ملی کشتی فرنگی ما بدترین شرایط سال‌های اخیر خود را طی می‌کند!

باورکنید آنقدر از وضعیت نابسامان کشتی فرنگی و قهر و آشتی‌های محمد بنا نوشتیم که خودمان هم خسته شدیم. می‌خواستیم یک سوژه دیگر را برای نوشتن انتخاب کنیم اما پس از زیر و رو کردن اخبار جدید و انتخاب رسول جزینی به جای محمد بنا برآن شدیم که در باب این مسئله بنویسیم.

می‌گویند روزی یکی زمین را می‌کند و یکی لوله را کار می‌گذاشت و آن دیگری پر می‌کرد. یک روز  آن کس که لوله می‌گذاشت مریض شد و سر کار نیامد اما آن دو نفر دیگر، یکی هی زمین را می‌کند و یک هی پر می‌کرد!

حالا این شده حکایت کشتی فرنگی ما که همه کاری می‌کنند تا کاری کرده باشند و محمد بنا هم در منزل استراحت می‌کند!

فدراسیون هی هر روز التماس می‌کند، رسول جزینی هم به همراه ایرج اسفندیاری‌فر (دیگر دستیار محمد بنا در تیم ملی) هی در خانه ‌کشتی ملی‌پوشان را با بی‌میلی(!) تمرین می‌دهد و همانطور که گفتیم محمد بنا هم ترجیح می‌دهد هی ناز کند و نیاید!

تمام اینها را به پیشنهادات چرب و نرم آذربایجانی‌ها و بی انگیزگی ملی‌پوشان کشتی فرنگی اضافه کنید تا عمق فاجعه را دریابید!

این در حالی است که چندی دیگر باید به عنوان قهرمان المپیک میزبان مسابقات جام‌جهانی سال 2013 باشیم.

البته ما کماکان آدم امیدوار و خوشبینی هستیم و هرطوری که بشود درس عبرت نمی‌گیریم و فکر می‌کنیم که با همین تیم هم می‌شود از عنوان قهرمانی تیم ملی کشتی فرنگی دفاع کرد.

خب حمید سوریان، امید نوروزی و سعید عبدولی با صعود به یک وزن بالاتر همچنان معجزه می‌کنند و حریفان سنگین‌تر را یکی پس از دیگری از پیش‌رو برمی‌دارند و قاسم رضایی هم پیروز می‌شود و به رسول جزینی سالتو- بارانداز می‌زند!

اصولاً ورزش ما چنین است و از هیچ اتفاقی درس نمی‌گیرد. حاشیه‌های آزاردهنده هم ادامه دارد و... باور کنید با این وضعیت کاری از محمد بنا هم برنخواهد آمد. باور کنید!