بصیر
در حالیکه قریش در برابر رسول گرامی (ص) کمر همت بست تا از بت ها و آداب و رسوم و منافع خویش دفاع کند. در این راه همه ی نیروهای خود را بسیج نمودند تا وی را از دعوتش باز دارند و او را از ادای رسالتش منصرف نمایند. برای این منظور از شیوه های گوناگون استفاده کرده و در آزار رساندن به پیامبر (ص) از هر وسیله ای که تصور می شد بهره گیری می کردند. جای شگفتی است محمدی را که تا دیروز صادق و امین می دانستند امروز جادوگر و کذّاب خوانده می شد.در زمانی که پیامبر (ص) از آزارها در فشار بود و از دشواری ها رنج می برد، در خانه آغوش گرم همسری مهربان منتظر او بود تا وجودش را تسلی دهد و خاطر او را شیرین نماید و از بار اندوه و غم های او بکاهد و سبب می شد که غم ها و اندوه های خود را به فراموشی سپارد . آری او خدیجه (س) بود همان زن با ایمان و خردمند، مدبر، مهربان، مجاهدی مقاوم و صبور، ایثارگری مخلص و گران قدری که یاور و شریک شوهرش در سختی های مسیر رسالتش بود. به گفته ی تمام سیره نویسان ، خدیجه (س) اولین کسی بود که به پیامبر (ص) ایمان آورد و صدق گفتارش را تأیید کرد .
معمولاً برای هر دین و شریعت جدید و برای هر رهبر، داشتن پشتوانه سیاسی و اقتصادی ضروری است تا یک قدرت ظاهری داشته باشد تا مردم در برابر دعوتها و سخنان آن رهبر، مطیع باشند و سر تعظیم فرود بیاورند. علاوه بر صفات خود رسول اکرم (ص)در درستکاری، امین بودن و راستگویی که در جامعه مشهور بود و اعمال خود پیامبر در طول حیاتشان از نظر دعوتهای طبقات بالاتر جامعه ، از نظر مالی یا از نظر قدرتی پشتوانه بودن حضرت خدیجه(س) برای پیامبر اکرم(ص) بسیار مؤثر بود.ایشان با تمام توان با پیامبر (ص) همکاری نمود و تمام اموال خود را صرف کرد به طوری که در آخر عمر با وجود آنکه او اولین بانوی تاجر مسلمان بود از نظر مادی چیزی نداشت . کسی نمی تواند منکر شود که چه اندازه حضرت خدیجه (س) به پیامبر (ص) کمک نمود و در رسالت او و گسترش اسلام همکاری داشته است.
عظیم ترین خطری که پیامبر گرامی اسلام و یارانش را در آغاز رسالت  مورد تهدید جدی قرار داد ، محاصره ی اقتصادی شعب ابی طالب بود که به مدت سه سال از سال هفتم تا دهم بعثت ادامه داشت و نقش خدیجه (س) ، چه به عنوان حامی پیامبر در زمینه ی روحی و معنوی و چه به عنوان حامی مالی ، برجسته و قابل توجه است . اموال ایشان در واقع کلید شکست این محاصره بود . او مواد مصرفی را به چندین برابر قیمت واقعی برای غذای کسانی که در محاصره بودند ، می خرید و دستور می داد که شترانی را که گندم و خرما بار داشتند مخفیانه روانه ی شعب ابی طالب نماید و از این طریق گندم ها را به محاصره شدگان در شعب می رساند. ماجرای شعب ابی طالب از آنجا آغاز شد که ناکامی قریش در بازگرداندن مهاجران حبشه به مکه و خطر ایجاد پایگاهی خارج از قدرت سیاسی قریش در آنجا و نیز نفوذ رو به گسترش مسلمانان در میان جوانان قریش، آنان را به اتخاذ راه حلی جدید کشاند و آن اندیشه قتل پیامبر(ص) بود. مشرکان از ابوطالب خواستند تا دو برابر دیه قتل آن حضرت را دریافت کند تا فردی غیر قریشی، محمد(ص) را به قتل برساند.
ابوطالب عموی پیامبر(ص) ‌ با شهامت و قاطعیت به این اقدام آنها اعتراض کرد . قریش نیز به ناچار راهی دیگر در پیش گرفتند و آن، تحریم اقتصادی ‌ـ‌ اجتماعی بود. ابو طالب پس از مشورت با پیامبر(ص) تصمیم گرفت، برای سهولت در مراقبت از جان ایشان و حفظ تعصبات و همبستگی عشیره ای، بنی هاشم و بنی مطلب را در شعب ابی طالب گرد آورد. از سوی دیگر چون قتل پیامبر(ص) بدون جلب رضایت حامیان او به معنای جاری ساختن خون در مکه بود، مشرکان به ناچار پس از اجتماع در دارالندوه ـ ‌محل شورای قریش ‌ـ تصمیم گرفتند، بنی هاشم و بنی مطلب را در محاصره کامل اقتصادی ـ ‌اجتماعی قرار دهند تا شاید بدین وسیله آنان را به تسلیم پیامبر(ص) به قریش مجبور کنند؛بنابراین قطع روابط اقتصادی ـ‌ اجتماعی، نهایت اعمال قدرت آنان برای تحت فشار قرار دادن بنی هاشم بود. مفاد عهدنامه بدین قرار بود: هیچ کس حق داد و ستد با بنی هاشم و بنی مطلب را نداردهیچ کس حق زن دادن یا زن گرفتن از بنی هاشم را ندارد، پیمان نامه فقط در صورتی ملغی خواهد شد که محمد(ص) را برای کشتن به آنان تسلیم کنند.
مفاد این عهدنامه نشان می دهد که چگونه یک نگاه تحریمی گسترده در حوزه های اقتصادی و اجتماعی و سیاسی برای پیروان آئینی نوظهور تعبیه و طراحی شده بود . اما مسلمانان با ایستادگی خود محاصره اقتصادی شعب ابی طالب را بیش از آنکه یک واقعه صرفا اقتصادی در صدر اسلام بماند به نمادی از مقاومت مقتدرانه مسلمانان در برابر کفار و مستکبران تبدیل کردند.از سران قریش افرادی مأموریت داشتند که از خرید آذوقه و رساندن آذوقه به مسلمانان جلوگیری کنند . به عنوان نمونه ولیدبن مغیره در بازار مکه فریاد می زد و می گفت مواد غذایی را چند برابر به یاران محمد (ص) بفروشند و یا ابوجهل در نزدیکی شعب نگهبانی می داد تا کسی مواد غذایی به ساکنان شعب نرساند تا مسلمانان از گرسنگی جان سپارند . در این سه سال زندگی وحشتناک که مسلمانان در محاصره ی همه جانبه بودند خدیجه (س) مسئولیتی عظیم داشت و اگر ثروت وی نبود آنها از گرسنگی جان می دادند. خدیجه که از روی صفا و سخاوت ، تمامی ثروت خود را نثار پیامبر (ص) کرده بود، توانست تا حدودی مشکلات مسلمان را حل کند. بنابراین محمد (ص) علاوه بر این که در کنار خدیجه (س) آرامش می یافت. اموال وی را نیز به عنوان عاملی در جهت پیشبرد رسالتش به کار می گرفت . خدیجه ثروتش را به محمد(ص) بخشید، ولی این احساس را نداشت که می بخشد، بلکه این احساس را داشت که از او هدایت را که بر همه ی گنج های عالم برتری دارد، کسب می نماید، او احساس می کرد محبت و دوستی را به محمد(ص) اهدا می کند، ولی در عوض همه ی ابعاد سعادت را از او کسب می کند.
حضرت خدیجه(س) با اینکه در اوج نعمتها زیسته بود اما هنگامی که سه سال در شعب ابوطالب محاصره میشوند پا به پای رسول اکرم با صبوری کامل زندگی را میگذراند و حتی یک بار شکایت نمیکنند و این از بزرگی روح و عظمت شخصیت ایشان حکایت دارد. در گزارشهای تاریخی آمده که وقتی حضرت خدیجه - چند روز بعد از ابوطالب - از دنیا میروند برای پیامبر واقعاً مصیبت و سختی بزرگی بود تا حدی که آن سال را «عام الحزن» یعنی سال اندوه نامیدند زیرا پیامبر حامی و پشتیبان خود را از دست دادند بررسی ابعاد زندگی اقتصادی خدیجه کبری(س) تنها یادآور این سخن رهبر عظیم الشأن انقلاب است که در شرایطی که تحریم ها بر کشور ما از هر سو فشار وارد می آورد "اکنون در شرایط شعب ابی طالب نبوده بلکه وضعیت امروز ما وضعیت بدر و خیبر است".