آیا شور حسینی خوب است یا شعور حسینی بهتر است؟آیا شیعه شور می خواهد یا شعور؟ آیا حسین مهم است؟ یا معرفت حسین؟ دو مقوله شور وشعور حسینی می توانند جایگزین و جانشین هم شوند؟ آیا دو مفهوم شور و شعور حسینی مکمل و متمم هم هستند؟

آنچه مسلم است اینکه شعور زاییده فکر و اندیشه است و مبتنی بر آگاهی، شناخت و دانایی است ولی شور زاییده احساسات، علایق و هیجانات است. در فطرت آدمی هم شور است و هم شعور، هیچ کدام نافی دیگری نیست هرکدام می تواند در جای خویش موثر و مفید باشد، شور به تنهایی و شعور بدون شور پذیرفتنی نیست، زیرا شعور به تنهایی فکر،اندیشه و یک ایده است،فکری که به عمل تبدیل نشود ارزش ندارد، شوری که بر اساس شعور نباشد ممکن است به بی راهه رود.

برای اینکه شعور به اقدام عملی تبدیل شود به شور نیز نیازمند است و شور نیز برای اینکه در راستای هدف باشد بی نیاز از شعور نیست. یادمان باشد که شور و شعور حسینی در تقابل و هم عرض هم نیستند که مجبور باشیم یکی را بدون دیگری داشته باشیم، این دو مقوله در طول هم قرار دارند. جنس دو مقوله یکی نیست که بتوانند جایگزین هم یا جانشین هم شوند، بلکه دو مفهوم جدایی هستند که مکمل و متمم هم هستند ، یکی بدون دیگری کامل و تمام نمی شود.

شور حسینی بدون شعور حسینی کامل وکافی نیست، شعور حسینی نیز بی شور حسینی ناقص است. شور و شعور حسینی به مثابه دو بال یک پرنده ای است که برای پرواز کردن و اوج گرفتن به هر دو به یک اندازه نیاز دارد و با یک بال پریدن امکان پذیر نمی باشد.

اگر چه فرق شور و شعور فقط یک "ع" است اما تفاوت بسیار زیادی با هم دارند. حسینیان هرکدام از شور و شعور را به یک اندازه توسعه و پرورش می دهند و می دانند که یکی بدون دیگری کافی و کامل نیست. شور حسینی با شعور حسینی آغاز می شود، تا شعورحسینی پیدا نشود و حسین را نشناسی شور حسینی ایجاد نمی شود. مقدمه هر شوری شناخت و شعور است تا حسین را نشناسی برایش اشک نیز نخواهی ریخت. شور و شعور حسینی همزاد و همراه یکدیگرند، در کنار هم و همپای هم باید قرار گیرند چرا سالیانی است منبر و نوحه در کنار هم مطرح می شوند؟ چرا منبر و مداحی لازم و ملزوم یکدیگر بوده اند؟چرا ابتدا در مراسم حسینی یک واعظ در بالای منبر سخنرانی می کند و سپس مرثیه خوان و نوحه خوان در پای منبر نوحه می سراید ؟ چون باید خروجی یک منبر زایش شعور باشد و مداح نیز با هنر خود شور را با شعور تلفیق کند. زیرا مقدمه و
پیش نیاز شور، شعور است.

وجود این دو مقوله درکنار هم اثر هم افزایی نیز دارند هر کس که شعورش بیش باشد شورش نیز بیشتر خواهد بود؟ و هرکس شورش بیشتر باشد شعورش نیز افزایش خواهد یافت. مقدمه حب حسین معرفت حسین است، بدون معرفت، دوست داشتن معنی نداشته وپایدار نخواهد بود. هر قدر معرفت بیشتر شود دوست داشتن نیز بیشتر می شود و هر چقدر دوستی بیشتر شود معرفت نیز افزون خواهد شد.

*دبیر حزب موتلفه اسلامی استان اردبیل