شاهین تهرانی - لیگ حرفه‌ای دوازدهم فوتبال ایران، در حالی به هفته چهارم خود می‌رسد که هواداران پرشمار پرسپولیس هنوز موفق به تماشای ستارگان محبوب خود نشده‌اند!
در هفته اول و سوم تیم سرخ پوش میهمان بود و مطابق قانون فقط ده درصد از حجم استادیوم به قرمزدوستان اختصاص یافت و در هفته دوم هم محرومیت اعمال شده از سوی فدراسیون باعث شد که بازی سرخها در ورزشگاه خالی از تماشاگر برگزار شود. اتفاقی که ظاهراً در هفته چهارم نیز شاهد رخ دادن مجدد آن خواهیم بود!
هواداران پرسپولیس بدین جهت از تماشای تیم و ستارگان محبوب خودشان منع شده‌اند که در فصل گذشته عنان اختیار را از کف دادند و در هفته های پایانی دست به حرکاتی زدند که در خور شأن هواداران واقعی فوتبال نبود! این اقدامات برای محروم شدن آنها از تماشای بازی تیم محبوبشان کافی بود اما... اما آیا این تنبیه و تنبیهاتی از این دست نتایج و تبعات مثبتی در پی خواهند داشت؟ آیا تماشاگران – فرقی نمی کند که هوادار کدام رنگ و کدام تیم باشند! - بعد از پایان یافتن این دوره محرومیت، متحول شده و قانون مدارانه فوتبال تماشا می‌کنند؟
تجربه ثابت کرده که پاسخ این سئوال منفی است. اغلب تیم‌های پرطرفدار فوتبال ایران از این دست محرومیت‌ها را تحمل کرده‌اند اما در دیدارهای بعدی هم...!
فوتبال وقتی زیباست که در حضور تماشاگران زیاد برگزار شود. نفس تماشاگر است که به فوتبال گرما و هیجان می‌بخشد و دیدنی ترش می‌کند. تماشاگر که نباشد، بازیکن انگیزه‌ای مستقیم برای درخشیدن بیشتر و ارائه عملکرد بهتر پیدا نمی‌کند و فوتبال را باری به هر جهت بازی می‌کند تا از خود رفع مسئولیت کند. تماشاگر در واقع موتور محرکه روانی برای ستارگانی است که فوتبال را برای بیشتر در چشم بودن و مطرح شدن انتخاب کرده‌اند!
چنین است که در فوتبال های مدرن جهان نیز شاهد آن هستیم که تنبیهی به نام محرومیت تماشاگران از فهرست تنبیهات فوتبالی حذف شده است. آنها به مرور زمان و به مدد آزمون و خطاهای بسیار و البته تجربه‌ای که در گذر روزها نصیبشان شده، آموخته‌اند که محروم کردن هواداران از تماشای فوتبال تیم محبوبشان، پیش از آنکه فواید تنبیهی و تربیتی به همراه داشته باشد، باعث سرد شدن و از بین رفتن فوتبال می‌شود و طبیعی است که اگر فوتبالی نباشد – یا اگر به آن اندازه‌ای که باید گرم و دیدنی نباشد! – دیگر نه فدراسیونی بر جای خواهد ماند و نه کمیته انضباطی اش!
