فدراسیون گوشت قربانی نیست!
به هر روی آنچه که مسلم است حضور افراد جهت ثبت‌نام در انتخابات فدراسیون‌های ورزشی امر طبیعی و از حقوق قانونی داوطلبین محسوب می‌شود به شرطی که این مهم صرفا در راستای ارائه خدمت و با هدف کمک به آن مجموعه صورت گیرد نه اینکه افرادی در یک مقطع زمانی و بنا به دلایلی که احتمالا غیر از اهداف یاد شده باشد و البته به سفارش عده‌ای پای در میدان بگذارند تا از نمد فدراسیون برای خویش کلاهی ببافند. فدراسیون گوشت قربانی نیست که عده‌ای خواهان تقسیم‌شدن آن شده و برای یاران خود سهمی در نظر گرفته باشند. واقعیت این است که مسئولین وزارت ورزش و جوانان خصوصا شخص وزیر از ابتدای ورود بر این امر تأکید داشتند که تا حد ممکن دامن خود را از دخالت در امور مجامع فدراسیون‌ها پاک نگاه داشته و در گزینش افراد در مقام رئیس دخالتی نکنند.
موضوعی که به نظر می‌رسد در گذر زمان گرد فراموشی بر آن پاشیده شد! نمونه اخیر در ژیمناستیک و پنهان کاری در اعلام حضور فرد مورد وثوق در انتخابات گواهی است بر این مدعا. روشن نیست چرا و با چه هدف ثبت‌نام یک فرد در انتخابات پنهان می‌شود و این موضوع جنجالی در عرصه مطبوعات و رسانه‌ها ایجاد می‌کند! اینکه فردی بازنشسته، چند شغله یا دارای گذرنامه دوگانه برای ریاست در مجموعه‌ای ثبت‌نام کند امر غریبی نیست چون ثبت نام آزاد در نهایت این مهم بر عهده دستگاه‌های ذی‌ربط است تا موضوع را بررسی و در نهایت صلاحیت افراد را تعیین کنند. قطعا در رابطه با فدراسیون ژیمناستیک نیز چنین شرایطی ایجاد خواهد شد و انتظار می‌رود مسئولین ذی‌ربط در امر هدایت این رشته پایه و مادر، اهداف و نیات ثبت‌نام کنندگان که همان برنامه‌ها و چشم‌انداز آینده است را در نظر داشته باشند. به عبارت دیگر شایسته است فردی توانمند، با انگیزه و صرفا خادم این رشته که موانع قانونی نیز ندارند فرصت خدمت به این رشته ورزشی را پیدا کنند نه اینکه از باب تفنن و به اصطلاح نان قرض‌دادن بخواهیم فردی به اسم رئیس سکان هدایت را برعهده بگیرد. همین الان نیز در مجموع نامزدهای فدراسیون یادشده عده‌ای از چهره‌های دانشگاهی با تجربه و با توان علمی بالا و امتحان پس‌داده حضور دارند که می‌توانند امکانات و فضای لازم را جهت پیشرفت این رشته فراهم کنند، بنابراین چه نیازی به اینکه بدون درنظرگرفتن موقعیت یک وزارتخانه با حمایت از یک فرد خاص عواقب آن را به بهایی گزاف به جان بخریم؟
ما کجای کاریم؟
واقعیت این است و طی قریب به 80 سال که از ورود ژیمناستیک به کشورمان می‌گذرد، این ورزش حرکت رو به رشدی نداشته است. این امر حاصل نگاه منفی و رویکرد سطح پایین مسئولین ورزش و فدراسیون طی دوره طولانی نسبت به این رشته بوده است.
به سخن دیگر هیچ‌گاه و در هیچ برهه‌ای از زمان کسی توجه ویژه‌ای به ژیمناستیک نداشته است. درست به همین دلیل تاکنون در هیچ میدان معتبری به موفقیت نرسیدیم، اکنون نیز شرایط با گذشته تفاوتی نداشته و به اصطلاح در به همان پاشنه می‌چرخد. هرگونه ادعایی نیز در این رابطه مقرون به حقیقت نیست. پیشرفت ژیمناستیک نیاز به تعریف درستی از ساختار، بودجه و امکانات، نیروی انسانی کارآمد، ایده و انگیزه لازم دارد که به نظر نمی‌رسد برخی مدعیان بتوانند چنین شرایطی را برای ژیمناستیک فراهم کنند، مگر اینکه فردی فرهیخته، بدون در نظر گرفتن معادلات و بدون توجه به اینکه فدراسیون را سکوی پرتاب خویش قرار دهد خالصا و مخلصا پا در رکاب کرده و برای رفع نواقص و کاستی‌های فراوانی که طی سالیان متمادی دامن‌گیر ژیمناستیک شده قد علم کند.
