اولی به فکر منافع باشگاههاست و معتقد است تیم ملی با لیگی پویا ساخته می‌شود و دومی چیزی غیر از این می‌اندیشد و خواهان در اختیار گرفتن ملی‌پوشان خود است!

البته ما در حال حاضر کاری نداریم که در این بین حق با چه کسی است و شاید هم هر دو طرف دعوا حق داشته باشند، امایک نکته در این موضوع خیلی واضح و روشن است.

به نظر می‌رسد مهدی تاج و کارلوس کی‌روش به رغم برگزاری جلسات متعدد و نشست‌های بی فایده(!) و
پی در پی نمی‌توانند با یکدیگر کنار بیایند و ضرورت دارد یک مقام بالاتر (بخوانید رئیس فدراسیون فوتبال) به این موضوع ورود کند.

تیم ملی ایران یک تیم بسیار بزرگ است و در بین مردم سراسر کشورمان طرفداران فراوانی دارد و بدیهی است هم تاج و هم کی روش به این تیم علاقمند باشند اما به خاطر جایگاه خود موضعی متفاوت اتخاذ کرده‌اند که بی شباهت به لجبازی نیست. از طرفی لغو پیاپی اردوهای تیم ملی، از دست دادن «فیفادی» و بی پولی فدراسیون فوتبال مزید بر علت شد تا طاقت سرمربی پرتغالی کشورمان تمام شود!

لذا پیشنهاد ما به شخص علی کفاشیان این است که به خاطر جایگاه تیم ملی و همین طور لزوم تقویت باشگاهها با جدیتی بیشتر طرفین این دعوای بیهوده را دور یک میز جمع کرده و به این بگو مگوها خاتمه دهد.

از طرفی دیگر از کارلوس کی روش به عنوان یک مربی حرفه‌ای و همین طور از مهدی تاج به عنوان یک مدیر صاحب تجربه نیز انتظار می‌رود زمینه‌ساز حاشیه برای فوتبال ایران نشوند.

فوتبال ما به اندازه کافی حاشیه دارد و هر روز در حال دور شدن از متن است، بنابر این دامن زدن به این اختلافات و تداوم این روند اسباب شکست تیم ملی در جام جهانی را فراهم می‌سازد. آقایان! لطفاً با سرنوشت تیم ملی بازی نکنید.

بدین روی امیدواریم مثلث ذکر شده با درک حساسیت تیم ملی و شرایط موجود بار دیگر و البته با نگاهی مهربانانه‌تر دور یک میز جمع شوند و به حل و فصل موضوع بپردازند.