نفیسه زارعی- «می‌خواهند دانشگاه را اسلامی کنند. راست می‌گویید یا دروغ؟ آخر زشت است که آدم خودش را سرکار بگذارد. آدم مردم را سرکار بگذارد بد نیست. این آقایان خودشان، خودشان را سر کار گذاشتند. صبح دخترها بیایند و عصر پسرها بیایند چه می‌شود؟ مگر یک جاهایی که واقعاً استادش نایاب است، اضطرار است. چه اشکالی دارد. آن وقت دخترها اگر خودشان باشند، می‌توانند چادرشان را هم بردارند، روسری‌شان را هم بردارند. لباس مشکی هم لازم نیست بپوشند. لباس سفید بپوشند راحت راحت هم باشند. همه خانم هستند دیگر. چه اشکالی دارد؟
اینکه دختر و پسر را قاطی هم می‌کنیم، بعد در تلویزیون بحث می‌گذاریم در باره رابطه دختر و پسر. آقا من راحت به شما بگویم. چون من با کسی رودروبایستی ندارم. حرف‌هایم را هم احدی یاد من نداده. همه از قرآن و حدیث است. رابطه دختر و پسر حرام است. یا ساعت اول حرام است یا بعد از چند دقیقه به حرام کشیده می‌شود.»
واعظ نام آشنای روزهای مدرسه، که پای برنامه درس هایی از قرآنش عصرهای پنجشنبه نوجوانی مان رنگ قرآن به خود می گرفت مدتی پیش نسبت به عدم تفکیک جنسیت در دانشگاه ها این سخنان را ایراد کرده بود، هرچند که در آن لحظه تنها با درج متن سخنرانی
حجت‌الاسلام محسن قرائتی در رسانه ها سر وصدایی مقطعی و تقریبا کم اثر ایجاد شد اما این روزها هرچه بوی ماه مهر بیشتر استشمام می شود و به لحظه تحویل سال تحصیلی جدید دانشگاه ها نزدیک می شویم، لزوم اجرایی شدن این طرح بیش از پیش احساس می شود، هرچند عده ای معتقدند این تفکیک تنها اعمال بار اضافی مالی برای نظام آموزشی است اما در واقع ارمغان اصلی اجرایی شدن آن به ویژه در سال تحصیلی جدید آسایش روانی به ویژه برای دختران دانشجوی این مرز و بوم را به ارمغان خواهد داشت، البته نگاهی به اصل و هدف از ایجاد این طرح شدت لزوم آن را اثبات می کند.
در سال ۷۶ با تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی شورای اسلامی شدن دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی، به عنوان یکی از شوراهای اقماری شورای عالی تشکیل شد .در سایت شورای اسلامی شدن دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی آمده است که: شورای اسلامی شدن دانشگاه ها قوه عاقله ای است که با درک صحیح و جامع از ابعاد مفهوم اسلامی شدن دانشگاه ها و مراکز آموزشی و شناخت دقیق از وضعیت موجود این حوزه، اقدام به تدوین سیاست ها، راهبردها و برنامه‌های مناسب نموده و با نظارت کمی و کیفی بر حسن انجام برنامه‌ها، دستگاه ها و نخبگان را در طی این فرآیند، راهبری می‌نماید. این شورا البته اصولی را برای دستیابی به این مهم در نظر گرفته که بخشی از آن در گرو تفکیک جنسیتی است.
البته نباید فراموش کرد که هرگاه واژه تفکیک جنسیت به گوش می خورد، اذهان عمومی جامعه به سمت مراقبت از رفتارهای سوء احتمالی ناشی از ارتباط دو جنس مخالف سوق پیدا می کند و در اصل می توان گفت متضرر اول این نوع روابط اجتماعی غلط، دختران هستند به ویژه اینکه قانون پذیرش بومی دانشجو هنوز به طور کامل اجرایی نشده و ممکن است بسیاری از دانشجویان دختر با مهاجرت تحصیلی به شهر دیگر و دور بودن از نگاه محافظتی خانواده، درگیر این گونه روابط شوند به ویژه که اولین مکان بعد از شهر خود را دانشگاه دیده و ممکن است در اثر اعتماد
بی‌جا درگیر رابطه هایی مجهول گردند، البته درک و تعمیم موضوع تفکیک جنسیت در دانشگاه و مواهب روانی و اجتماعی آن برای دانشجویان دختر که به اقتضای طبیعت و روحشان بیشتر در معرض آسیب هستند چندان دشوار نیست.
بهترین نمونه این تفکیک در اوایل انقلاب اسلامی و در سطح جامعه از طریق جداسازی قسمت های مردانه و زنانه وسایل نقلیه عمومی و به بیان ساده تر در اتوبوس ها شکل گرفت و وقتی در اندک زمانی با استقبال عام مواجه شد، این مسئله به راحتی در بطن جامعه نهادینه گشت و هرگز کسی این امر را در تضاد با حقوق زنان، بی حرمتی به آنها و ژست هایی از این قبیل نخواند و قطعا اگر طرح تفکیک در دانشگاه های کشور پیاده شود در سال های نخست مواهب آن را خواهیم دید، زیرا تاکنون به اثبات رسیده است که عدم تفکیک ضریب یادگیری را کاهش داده و موجب تابوشکنی در بسیاری از موارد می شود، رسیدن به حقیقت این امر چندان کار دشواری نیست و کافی است قبل از شروع سال تحصیلی جدید وزارت علوم راندمان علمی دو دانشگاه که در آن طرح تفکیک و عدم تفکیک جنسیت پیاده شده است را با هم مقایسه کند و نتایج حاصل از این تحقیق را در سطح عموم جامعه انتشار دهد.