از ۲۰ سال پیش که ورزشکاران به دیدار مقام معظم رهبری رفتند و پس از آن استعدادیابی در والیبال توسط محمدرضا یزدانی خرم شروع شد.
رسیدن به افتخاری که حاصل کار و تلاش یک مجموعه زحمتکش و پرتلاش با بهترین بازیکنان تاریخ والیبال ایران بود. همین طور تعریف و تمجید رئیس فدراسیون جهانی والیبال که در لهستان رو به خبرنگاران گفت: «از عملکرد والیبال ایران لذت بردم».
حالا والیبال ایران به جایگاهی در ورزش کشورمان رسیده که یک سرمایه اجتماعی محسوب می‌شود و به طور حتم دلیل اصلی این موفقیت ثبات مدیریت است. راستش وقتی با خودمان کلنجار رفتیم به این نتیجه رسیدیم که طی بیش از ۲۰ سال، فدراسیون والیبال ایران فقط دو رئیس را به خود دیده که هر یک مکمل دیگری بوده‌اند. امروز که محمدرضا داورزنی محکم و مقتدر بر مسند مدیریت نشسته هرگز زحمات گذشته را نادیده نگرفته است.
در حالی که پس از کنار رفتن «یزدانی خرم» از فدراسیون والیبال خیلی‌ها تلاش کردند رئیس جدید را علیه رئیس قبلی بشورانند اما «داورزنی» جلوی همه آنان ایستاد. او همچنان هم ایستاده است؛ چقدر خوب و مقتدرانه والیبال را تبدیل به ورزش اول ایران کرده است. «داورزنی» و یارانش در فدراسیون در این آشفته بازار ورزش آن قدر توان و انرژی گذاشته‌اند که والیبال دچار بحران نشده و حفظ شود.
این گروه لایق نه تنها در برنامه‌ریزی موفق عمل کرده‌اند، بلکه در بحث درآمدزایی، اسپانسر و بازاریابی فدراسیون خود را بی‌نیاز و مستقل جلو برده‌اند که جای تحسین بسیار دارد. در چنین شرایطی در عجبیم که سایر فدراسیون‌ها و اصولا ورزش ایران نمی‌خواهد از موفقیت و تجربه والیبال درس و الگو بگیرد و هزینه‌های فراوانی را صرف تغییر و تحولات بیهوده و سوء مدیریت میکند. این بی‌توجهی باید تمام شود، چه طور و با چه روشی؟ امیدواریم وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک راهش را پیدا کند. آن هم هر چه زود‌تر!
