با توجه به سخن امام جمعه شهرکرد که گفته‌اند استان چهارمحال و بختیاری جزء استانهای کمتر توسعه یافته است، شما توسعه نیافتگی استان را در چه می‌بینید و چه راهکارهایی در نظر دارید؟
اگر چه گام‌های بزرگی برای توسعه استان برداشته شده که بخشی از آن در دولت نهم بوده که خدمات فراوانی در این رابطه ارائه شده است از جمله احداث راه‌ها و آغاز احداث راه آهن، تصویب طرح انتقال آب و غیره، لیکن به لحاظ محدودیتهای اعتباری بخش عمده کار‌ها به تعویق افتاده است لذا باید اذعان داشت که هنوز استان ما، کمتر توسعه یافته، محسوب می‌شود. به خصوص اینکه احداث راه آهن سال‌ها طول می‌کشد.
در ایجاد و یا تکمیل راه‌های آسفالته و طرح‌های انتقال آب، نیاز به اعتبارات هنگفتی است. به نظر بنده تا زمانی که استان چهارمحال وبختیاری کاملا از بن بست خارج نشود و رونق پیدا نکند، توسعه یافته نخواهد شد و تا زمانی که از آب‌های موجود بهره برداری نشود انگیزه‌ای برای ماندن قشر کشاورز نمی‌ماند و همواره شاهد مهاجرت خواهیم بود بنابراین راهکارهای خروج از این وضعیت و رفع محرومیت‌ها عبارتند از: ۱) اهتمام دولت در تامین اعتبارو تسریع در احداث راه آهن اصفهان، شهرکرد، خوزستان. ۲) تسریع در احداث راه‌های مواصلاتی با استانهای همجوار به طوری که مسیر عبور و مرور به خصوص برای حمل و نقل کالا از طریق این استان به عنوان نزدیک‌ترین مسیر انجام پذیرد. ۳) تخصیص آب کافی برای کشاورزی و صنعت و تامین اعتبارات کافی برای این امر مهم تا هم کشاورز و تولید و کارآفرینی توسعه یابد و هم از مهاجرت‌های نیروی انسانی پیشگیری شود. ۴) ایجاد مجتمع‌ها و کارخانجات بزرگ صنعتی و نکمیل پروژه‌های در دست اقدام نظیر پتروشیمی و غیره به منظور افزایش تولید، ایجاد شغل و رونق اقتصاد و بازار کسب و کار.
به نظر شما مسئولین استان به سهم خود به چه میزان موفق بوده‌اند استان را از رکود اقتصادی خارج کنند؟
با عنایت به اینکه اغلب استان‌ها تابع شرایط عمومی کشور و مدیریت متمرکزی می‌باشند، استان چهارمحال و بختیاری نیز از این امر مستثنی نیست. بنابراین هم شاهد رکود شدیداقتصادی هستیم وهم تاحدودی تورم. به نظر می‌رسد رشد تورم نسبتا کنترل شده و کاهش یافته است لذا مسئولین استان چندان نمی‌توانند به تنهایی در این رابطه نقش ایفا کنند.
شنیده شده وضعیت آب استان در حد مطلوب است به نظر شما امسال کشاورزی و تولیدات آنچه جایگاهی دارد؟
این استان از نظر وضعیت آب، نه تنها برای کشاورزی و صنعت شدیدا در مضیقه است حتی متاسفانه برای آشامیدن نیز مردم با مشکل جدی مواجه هستند به طوری که درحال حاضر آب آشامیدنی صد‌ها روستا به وسیله تانکرهای سیار با مشکلات فراوان آن هم درحد ضرورت تامین می‌شود.