حسن علیرضایی
عضو کارگروه ورزش حزب موتلفه اسلامی
فوتبال را ورزشی میداننند جذاب، پرطرفدار و پر حاشیه. اما چرا در فوتبال ما تقریبا این حواشی همیشه روی منفی و بد اخلاقی را داشته باشد. در همه جای دنیا نگرانی و استرس از مستطیل سبز گرفته تا نیمکت مربیان و سکوهای تماشاگزان وجود دارد. اما چقدر از این استرس تبدیل به درگیری، زد و خورد و توهین به مربیان تیم مقابل و داوران میشود؟ با نگاهی اجمالی به رقابتهای فوتبال لیگ برتر کشورمان متاسفانه نام یک مربی در صدر لیست افراد پرحاشیه و پرخاشگر و بی اخلاق می درخشد. در لیگ امسال مربیان خارجی خوبی روی نیمکت تیمهای پرطرفدار نشستن که میتوان به مورایس پرتغالی در اصفهان، خمز اسپانیایی در تراکتور و ساپینتو در استقلال اشاره کرد. اشتباهات داوری در همه لیگهای دنیا بوده، هست و خواهد بود و لیگ ایران هم از این قاعده مستثنی نیست. اما نوع برخورد با این موضوع مهم است. مربیان سپاهان و تراکتور از جمله مربیان حرفه ای هستند که تا این هفته از مسابقات نه با کسی درگیر شده اند، نه به کسی توهین کرده اند، نه به کمیته انضباطی فراخوانده شده اند و نه تا کنون محروم شده اند. اما متاسفانه مربی پرتغالی استقلال از ابتدای لیگ تا کنون بیش شش جلسه محروم شده که در نوع خود نوعی رکورد محسوب می شود. داشتن سطح فنی خوب صرفا برای یک مربی کافی نیست، بلکه در کنار بحث فنی داشتن اخلاق و احترام به مربیان، داوران و احترام به فرهنگ و اخلاق کشوری که در آن مشغول هست مهمترین نکته است. متاسفانه مربی پرتغالی استقلال شاخصه دوم یعنی اخلاق و ادب را در کشور خود جا گذاشته که اینچنین گستاخانه به مربیان و داوران و نیمکت تیم مقابل پرخاشگری میکند. اگر کمیته های اخلاق و انصباطی فدراسیون فوتبال نسبت به رفتارها و فحاشی های دو هفته پیش ساپینتو پس از پایان بازی با پرسپولیس به داوران سکوت نمیکردندشاید در هفته بیست و هشتم بار دیگر شاهد درگیری این مربی با نیمکت مربیان تیم صنعت نفت نبودیم که مربی تیم صنعت بگوید با این رفتارهای ساپینتو باید بگوئیم خاک بر سرمان!!!. واقعاجای سئوال است که این مربی در باره ایران و فرهنگ ما چه فکری میکند؟ چرا با وجود چنین پرخاشگری هایی مسئولان باشگاه استقلال از او حمایت میکنند؟ به نظر می آید اضافه کردن بندی به عنوان رعایت اصول اخلاقی در قراردادها با مربیان و بازیکنان به ویژه خارجی ها بیش از پیش لازم استاگر چه صحبتهای عبدالله ویسی در برنامه شبهای فوتبالی هم در شان مربی ایرانی نبود و باید خویشتن داری میکرد. در پایان تاکید می شود، اگر هر مربی دیگری به اندازه ساپینتو چنین رفتارهایی از خودش نشان میداد، همین نظر و انتظار را از فدراسیون فوتبال داشتیم.
