نصر عزیزی
کدام فهرست اصلح و ارجح است؟ اگر شخصیتهای خوشنامی در بعضی از فهرستها وجود داشت و ضمن آن در همه فهرستهای هم جهت حضور داشتند،باید فردی نگاه نمود و یا فهرستی؟ علاوه بر این اگر اصولگرایان به منشور اصولگرایی جامعتین پایبند هستند چند فهرستی آنها چه دلیلی دارد؟ سئوالاتی از این قبیل ذهن بسیاری را که از روی تعهد احساس دین مینمایند، را مشغول ساخته و منتظر اقدام پیشکسوتان و عقلای قوم و سازمان دهندگان تشکلها و احزاب هستند. اما در خصوص رقابت در جبهه اصولگرایان یادآوری موارد زیر، راهی بسوی موضع انتخاباتی سالم است.
انتظار مردم این است که جریانها میزان وابستگی و تعهدشان را در عمل و در همراهی با روحانیت که نماد آن دو جریان جامعتین هستند، ساز و کاری که ریشه در نوع مدیریت و فعالیت جریان اصولگرا در سه دهه گذشته داشته و همواره مورد لطف روحانیت بوده، در انتخابات اخیر در قالب جبهه متحد اصولگرایی متجلی شده است. البته ادعا این نیست که این ساز و کار بهترین است و خالی از اشکال نیست ولی میتوان با هدایت و همراهی با این جبهه نتیجه بهتر را از آن بدست آورد که اشکالات خط تفرقه و چند فهرستی را ندارد.
کسانی که در متن فعالیتهای فهرستساز هستند، باید بدانند تفرقه فهرستی استفاده مطلوب از ظرفیتها را کاهش میدهد. ظرفیتی که باید با نگاه دوراندیشی و راهبردی برای حفظ وحدت مردم و رویارویی با خطراتی که در آیندههای دور نظام را تهدید مینمایند، حفظ شده و در مواقع لازم بکار گرفته شوند.
باید توجه داشت جریان فتنه ضمن کنار کشیدن از مسئولیت رسمی فهرست خویش، فعالیت دامنهدار وسیعی را برای فرستادن نامزدهای مورد نظر به مجلس شروع نموده است و بی سر و صدا همه ظرفیت خود را بکار میگیرد، بهترین حالت و گزینه این است که با محاسبه معیارهای اصولگرایی و با ملاحظه دیدگاه جامعتین و با نظر به گرایش اصلح ،مردم با گزینش افراد در فهرستها و ضمن توجه به موارد مذکور در صندوقهای رأی به نحوی انتخاب نمایند که منظور اساسی حاصل و افراد منتخب با رأی بالا و مقبولیت بیشتر و جامعیت برترو مشارکت مطلوب و پشتوانه قویتری در مجلس آینده انجام وظیفه نمایند.