حبیب الله عسگراولادی- در آستانه میلاد منجی جهان قرار داریم؛ حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) که ایشان را یوسف آل محمد (علیهم السلام) نیز خوانده اند.
در این تشبیه ظرافتی است که باید ابتدا نگاهی به داستان حضرت یوسف داشت. وقتی که برادران یوسفاز جانب پدر که از آنها خواسته بود راجع به یوسف (علی نبینا و آله و علیه السلام)  کنکاش کنند، به مصر رفتند. ایشان آرزو کرد که خدا هر سه تایشان را به من برگرداند. هر سه تا یعنی یوسفی که مدعی بودند گرگ او را خورده، بنیامینی که اتهام سرقت به او زده شده و در مصر به بردگی کشیده شده است و فرزند بزرگ که در مصر مانده بود و می‌گفت: «من از مصر خارج نمی‌شوم تا سرنوشت بنیامین را روشن کنم؛ مگر پدر به من دستور بدهد یا خدا به من حکم کند». پدر به اینها فرموده است: «اذْهَبُواْ فَتَحَسَّسُواْ مِن یُوسُفَ وَ أَخِیهِ»(1)، بروید و ناامید نشوید، بروید و جویای حال یوسف و برادرش شوید. با کنایه اسم فرزند بزرگش را نمی‌آورد، به خاطر این‌که او خودش تصمیم گرفته برای دفاع از برادر در مصر بماند، ولی می‌گوید بروید و جدی وضع یوسف و برادرش را پیگیری کنید. کاملاً نشان می‌دهد انبیا امیدآفرین‌اند و در جای ناامیدی امید می‌آفرینند. اینها این دفعه برای خرید گندم و آذوقه و علوفه چیزی ندارند. یک مقدار کشک و پشم و صمغ گیاهی برداشتند و دیگر پول رایج مصر را نداشتند. آمدند و خدمت حضرت یوسف(علیه السلام) ایستادند و نمی‌دانستند او یوسف است، ولی می‌دانستند عزیز مصر است. با این حالت نزار این تعداد از حسودان (برادران حسودی که نابودی یوسف را می‌خواستند) خطاب می‌کنند: «یَا أَیُّهَا الْعَزِیزُ»(2)، ای عزیز مصر! «مَسَّنَا وَ أَهْلَنَا الضُّرُّ»، ما و خانواده ما را سختی‌ و مشکلات فراگرفته است و چیزی نداشتیم بیاوریم، «وَ جِئْنَا بِبِضَاعَهٍ مُّزْجَاهٍ»، ما بضاعت بی‌ارزشی را آورده‌ایم، اما می‌خواهیم تو از گذشته بیشتر به ما عنایت کنی، «فَأَوْفِ لَنَا الْکَیْلَ»، پیمانه ما را پُرتر و وافی‌تر از گذشته مرحمت کنی. بر ما تصدق کن، «وَ تَصَدَّقْ عَلَیْنَآ إِنَّ اللّهَ یَجْزِی الْمُتَصَدِّقِینَ»، خداوند تصدق‌کنندگان را جزا می‌دهد.
اینک حضرت خاتم الاوصیاء ، موعود امم و منجی بشریت به دلیل کارنامه غیرمقبول امت در غیبت باقی است. ما نیز همچون برادران یوسف در مرحله نخست بر خود جفا کرده ایم. جا دارد که ما نیز هنگامی که به امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) توسل می‌کنیم در خدمت این آیه قرار بگیریم و به محضر مولی عرض کنیم: ای عزیز واقعی! ما، امت و نظاممان را ضُرّ و مسکنت فرا گرفته است. از ما کاری برنمی‌آید، ما چیزی نداریم و دست خالی آمده‌ایم، اما انتظار داریم تو عزیز به ما پیمانه پر مرحمت کنی.
امیدواریم تو به ما تصدق کنی و خداوند تصدق‌کنندگان را جزای خیر می‌دهد. دست خالی آمده‌ایم، چیزی نیاورده‌ایم. حتی برادران یوسف(علیه السلام) کشک و پشم برده بودند، اما ما دست خالی هستیم. مولا شرایط جهانی، شرایط منطقه‌ای و شرایط کشور اقتضا دارد که به ما تصدق کنی، اقتضا دارد به این نائب بر حقّت تصدق کنی و ما را در این شرایط با تصدق خودت به بهترین جایگاه برسانی. حضور تاریخی امت در حساس ترین پیچ تاریخ جز با تابش الطاف کریمانه امام عصر از پس ابرهای غیبت به نتیجه مطلوب نخواهد رسید؛ و ما در کنار تلاش و کوششی که داریم باید رخت نخوت و غرور و خودشگفتی از تن به در آوریم و به یاد آوریم که فقیریم و چاره ما در عنایت حضرت صاحب الامر است.
و چه نیکو مژده ای است این کلام مولا که: « همانا ما شما را بی سرپرست نگذاشته و مراعاتتان را می کنیم و به یاد شما هستیم. اگر عنایات و توجهات ما نبود، مصائب و حـوادث زندگی، شـما را در بر می گرفت و دشمنان تان شـما را از بین می بردند».(3)

پی‌نوشت‌ها:
(1)قرآن کریم، سوره یوسف، آیه 87.
(2)«فَلَمَّا دَخَلُواْ عَلَیْهِ قَالُواْ یَا أَیُّهَا الْعَزِیزُ مَسَّنَا وَ أَهْلَنَا الضُّرُّ وَ جِئْنَا بِبِضَاعَهٍ مُّزْجَاهٍ فَأَوْفِ لَنَا الْکَیْلَ وَ تَصَدَّقْ عَلَیْنَآ إِنَّ اللّهَ یَجْزِی الْمُتَصَدِّقِینَ» قرآن کریم، سوره یوسف، آیه 88.
(3)بحارالانوار، جلد 53، ص 175