حسین انواری- ماه رمضان، بهترین ماهها و بهترین ساعات نزد خداوند متعال است که بسوی ما روی آورده و به مهمانی خداوند فراخوانده
شده و در زمره اهل کرامت خداوند واقع شده‌ایم ان‌شاءالله.
برای درک این ماه مبارک نیازمند «نیت صادق» و «قلب طاهر» و پاکیزه و تهی از حیله‌ها و مکرها هستیم تا بتوانیم مدال کرامت و عزت را در این ضیافت دریافت داریم.
در این ماه برای تربیت انسان نوعی ریاضت وجود دارد و آن پرهیز است از برخی چیزها.
هرنوع تربیتی در واقع به معنای زدودن زواید و بسته شدن راههای ناهنجاریها و زنده شدن عقل است. عقل همان مرتبه عالی وجودانسان است که در این ماه شریف و عظیم باید زنده شود. اگر انسان در رمضان و ضیافت الهی به حقیقت دست نیابد. بهره‌ای از رمضان نبرده است. خداوند روزه را حجابی از انجام کارهای ناشایست و بد و گفتارهای ناپسند قرار داده است.
از پیامبر گرامی اسلام(ص) روایت نموده‌اند که فرمود بدبخت و بد عاقبت کسی است که در این ماه بزرگ از آمرزش خداوند محروم گردد.
در این ماه همه اعضا و جوارح انسان باید کنترل جدی قرار گیرند. مخصوصاً از زبان، گوش، چشم بشدت مراقبت گردد که به انحراف یا گناهی تن در ندهد.
در این ماه سفارش به دستگیری و مهربانی از تهیدستان – ایتام و از کار افتادگان گردیده است.
برای جبران قصور و کفران نعمت‌ها و گناهان در توبه گشوده است و درهای دوزخ در این ماه بسته و شیاطین به زنجیر کشیده شده‌اند. حق تعالی در همه اوقات این ماه مبارک به سوی بندگانش به رحمت نظر می‌کند و هر گاه او را بخوانند لبیک می‌گوید و هر گاه او را ندا دهنداجابت می‌فرماید.
خداوند به عزت و جلال خود سوگند یاد کرده که نمازگزاران و سجده کنندگان و تلاوت کنندگان قرآن را در این ماه عذاب نمی‌کند.
هر کس اخلاق خود در این ماه نیکو کند. آسان و راحت بر صراط خواهد گذشت و حساب او در قیامت آسان گرفته می‌شود.
روزه واقعی است که روح و بدن به خدای متعال سپرده شود و دل برای محبت یاد خدا فارغ گردد. عبادات مثل نماز، روزه و... درون انسان را از آلودگی‌های غفلت و گناهان پاک می‌کند و حاصل این پاکی و طهارت باطنی، جوشش معرفت در عمق جان می‌گردد.
ماه مبارک رمضان ماه زدودن غبارها و سیراب شدن کام تشنه‌گان است.
شب قدر که شب اندازه‌گیری ظرفیت‌های معرفت است در سینه روزه‌داران می‌جوشد و کیمیای مس وجود انسان را به «زر» مبدل می‌سازد. این شب در قلب رمضان پنهان است و قرآن در این شب سیر نزولی دارد. قرآن منطق انسان کامل است و انسان کامل باطن قرآن است.
قرآن، باطن امیرالمومنین(ع) و هویت ایشان است که بر قلب پیامبر اعظم(ص) نازل می‌شود.
ناز «معراج مؤمن» است. هر کس در حد و اندازه خود می‌تواند در مقام عبودیت معراج داشته باشد.
انسان تا اندازه و قدر خود نداند، قدر ندارد. انسان همه اندازه‌های مادی و معنوی را در خود داراست. عقل این اندازه را می‌سنجد، صدق، وفای به عهد، زیبایی و... دارای ارزش و قیمتی‌اند که عقل آنها را اندازه‌گیری می‌کند.
«لیله القدر» شب پرش و جهش انسان و شب شگفتی‌ها و عجایبی است که خداوند در انسان پنهان کرده است.
ماه رمضان، ماه امساک و مناجات است.
امساک یعنی بسته شدن مجاری مشتبهات نفسانی، مجاری ورودی شیطان از لحاظ ظاهری و خودداری از خوردنی‌ها و آشامیدنی‌ها در مدت معین. و از لحاظ باطنی دور شدن از کینه، حسد، شرارت و زشتی‌هاست.
خورشید در دل انسان طلوع می‌کند، حقیقت مرکزش در درون انسان است و انسان به حقیقت متصل است. این خورشید طلوع می‌کند و مطلع‌الفجر روی می‌دهد معرفت واقعی در درون انسان است و هیچ موجودی از جهت مقام معرفت به مرتبه انسان نمی‌رسد حتی فرشتگان.
انسان در فطرتش همه چیز دارد و در این ماه به فطرت باز می‌گردد.
عید فطر متناسب با فطرت انسان است و عید فطر یعنی پاک شدن و بازگشت به فطرت.
فطرت انسان، چشمه‌سار حقیقت است که مرتب می‌جوشد و عید هم فوران و تازه شدن است.