حجت الاسلام و المسلمین علی ثمری- یکی از اساتید می‌فرمود: «یک وقتی ایام ماه مبارک رمضان نزدیک بود و من برای تبلیغ تصمیم گرفتم به یکی از شهرستان‌ها بروم و فرصت را مناسب دانستم تا یک مقدار کتاب و کارهای عقب‌افتاده‌ام را به آنجا ببرم که هم مطالعه کنم و هم کارهایم را انجام بدهم. امام با من مواجه شد. فرمود: فلانی! کجا می‌روی؟ گفتم: دارم می‌روم تبلیغ. مشاهده کرد که بسته‌ای کتاب و فیش همراه من است. فرمود: اینها چیست؟ گفتم: اینها را هم می‌برم که از این فرصت استفاده کنم و کارهای عقب‌افتاده‌ام را هم انجام بدهم». فرمودند: «امام با تأمل خاصی به چهره‌ام نگاه کردند و فرمودند: حواستان باشد و یادتان باشد که ماه مبارک رمضان، خودش یک کار است». این فرمایش حضرت امام(ره) است.
ما هم باید این شکلی به ماه مبارک رمضان نگاه کنیم که ماه مبارک رمضان، فصل ویژه‌ای از بندگی است؛ لذا دعاهای خاص در لحظه‌ها و اوقات خاص دارد، افطارش خاص خودش است، ابتدای شبش با افتتاح مخصوص به خودش است. ماه‌های دیگر این‌طور نیست. نیمه شبش با دعای ابوحمزه ثمالی مختص و منحصر به خودش است، هنگام سحر، دعای سحرش و دعای هر روزش همین‌طور. ادعیه‌ای که در طول این ماه به ما سفارش شده است که خوانده شود که همه اینها در شب‌ها و لیالی پرخیر و برکت قدر جمع می‌شود. قدر هم به معنای اندازه است و اگر انسان مراقبت و مواظبت داشته باشد و درست بداند در ماه مبارک رمضان چه کار باید بکند، نتیجه‌اش این خواهد شد که در ماه مبارک رمضان قدر و اندازه‌ای را که در شب ویژه و استثنایی قدر ـ‌که برابر یک عمر است و به تعبیر قرآن «خَیْرٌ مِّنْ أَلْفِ شَهْرٍ»(1) است‌ـ برایش رقم می‌زنند یک انسان آسمانی و به سمت کمال جهت گرفته و یک انسان قرآنی و نورانی است.
حالا چه باید بکنیم که به این معنا برسیم؟ به نظر من بهترین الگو انسان‌های کامل یعنی ائمه معصومین(ع) هستند. نبی مکرم اسلام(ص) می‌فرماید: « فاسألوا ربّکم بنیّاتٍ صادقه، وقلوبٍ طاهره»، سعی کنید نیت‌هایتان صادقانه شود و با خدا روراست شوید و دل‌هایتان پاک شود. حضرت رضا(ع) در فرمایشی کم و کیف صفای باطن را در نسخه‌ای عملی برای ما روشن می‌فرمایند.
ادامه در صفحه 3
ادامه از صفحه اول
می‌فرمایند: «مراقب و مواظب باشید که کارهای نیک در ماه مبارک رمضان پسندیده و مقبول است. خدا زشتی‌ها را می‌بخشاید. در این ماه قرائت یک آیه برابر با یک ختم قرآن است». حضرت می‌فرمایند: «سعی کنید خنده‌رو باشید» و مبادا به واسطه سختی و زحمتی که خصوصاً در روزهای گرم تابستان به‌واسطه روزه بر شما عارض می‌شود که تشنگی و گرسنگی و گرماست، عبوس شوید. سعی کنید تبسم از چهره‌تان برداشته نشود که این فرمایش حضرت رضا(ع) است و اگر کسی موفق شود در این ماه با روی باز با بندگان خدا مواجه شود و برخورد کند، خداوند به او بشارت بهشت را وعده داده است. نکته دیگری که این حضرت می‌فرمایند این است که سعی کنید کمک‌کار همدیگر باشید و به یاری کسانی که درمانده‌اند بشتابید که اگر کسی این‌گونه عملی را اختیار کرد خداوند جواز عبور از صراط را به او مرحمت می‌کند. سعی کنید اگر آستانه تحملتان پر شد، خشم و غضبتان را ظاهر نکنید و خشمتان را فرو ببرید، «کظم غیظ» کنید و سعی کنید مردم از دست و زبان شما در این ماه در امان و آسایش باشند. حضرت فرمودند: «اگر کسی درمانده‌ای را در این ماه یاری کند، خداوند او را یاری خواهد کرد». کسی که به مظلومی که مورد ظلم واقع شده است، نصرت برساند، خداوند او را یاری خواهد کرد. نهایتاً این‌که حضرت فرمود: «کاری کنید که خداوند تبارک و تعالی از برکت‌ها، رحمت‌ها و مغفرت‌های این ماه به شما عنایت ویژه داشته باشد و شما جزو روزه‌داران خاص‌الخاص باشید». بعد حضرت فرمود: «دقت داشته باشید این ماه، ماه بازگشت است، ماه بیداری است، ماه گذشتن از زشتی‌ها و پلشتی‌هاست. ماهی است که خداوند تبارک و تعالی به بندگانی که در این ماه خدا را با اخلاص و از روی صفای نیت بخوانند، لبیک می‌گوید و خواسته‌شان را اجابت می‌کند».
ما هم باید این شکلی به ماه مبارک رمضان نگاه کنیم که ماه مبارک رمضان، فصل ویژه‌ای از بندگی است؛ لذا دعاهای خاص در لحظه‌ها و اوقات خاص دارد، افطارش خاص خودش است، ابتدای شبش با افتتاح مخصوص به خودش است. ماه‌های دیگر این‌طور نیست. نیمه شبش با دعای ابوحمزه ثمالی مختص و منحصر به خودش است، هنگام سحر، دعای سحرش و دعای هر روزش همین‌طور. ادعیه‌ای که در طول این ماه به ما سفارش شده است که خوانده شود که همه اینها در شب‌ها و لیالی پرخیر و برکت قدر جمع می‌شود. قدر هم به معنای اندازه است و اگر انسان مراقبت و مواظبت داشته باشد و درست بداند در ماه مبارک رمضان چه کار باید بکند، نتیجه‌اش این خواهد شد که در ماه مبارک رمضان قدر و اندازه‌ای را که در شب ویژه و استثنایی قدر ـ‌که برابر یک عمر است و به تعبیر قرآن «خَیْرٌ مِّنْ أَلْفِ شَهْرٍ»(1) است‌ـ برایش رقم می‌زنند یک انسان آسمانی و به سمت کمال جهت گرفته و یک انسان قرآنی و نورانی است.
حالا چه باید بکنیم که به این معنا برسیم؟ به نظر من بهترین الگو انسان‌های کامل یعنی ائمه معصومین(ع) هستند. نبی مکرم اسلام(ص) می‌فرماید: « فاسألوا ربّکم بنیّاتٍ صادقه، وقلوبٍ طاهره»، سعی کنید نیت‌هایتان صادقانه شود و با خدا روراست شوید و دل‌هایتان پاک شود. حضرت رضا(ع) در فرمایشی کم و کیف صفای باطن را در نسخه‌ای عملی برای ما روشن می‌فرمایند.
ادامه در صفحه 3
ادامه از صفحه اول
می‌فرمایند: «مراقب و مواظب باشید که کارهای نیک در ماه مبارک رمضان پسندیده و مقبول است. خدا زشتی‌ها را می‌بخشاید. در این ماه قرائت یک آیه برابر با یک ختم قرآن است». حضرت می‌فرمایند: «سعی کنید خنده‌رو باشید» و مبادا به واسطه سختی و زحمتی که خصوصاً در روزهای گرم تابستان به‌واسطه روزه بر شما عارض می‌شود که تشنگی و گرسنگی و گرماست، عبوس شوید. سعی کنید تبسم از چهره‌تان برداشته نشود که این فرمایش حضرت رضا(ع) است و اگر کسی موفق شود در این ماه با روی باز با بندگان خدا مواجه شود و برخورد کند، خداوند به او بشارت بهشت را وعده داده است. نکته دیگری که این حضرت می‌فرمایند این است که سعی کنید کمک‌کار همدیگر باشید و به یاری کسانی که درمانده‌اند بشتابید که اگر کسی این‌گونه عملی را اختیار کرد خداوند جواز عبور از صراط را به او مرحمت می‌کند. سعی کنید اگر آستانه تحملتان پر شد، خشم و غضبتان را ظاهر نکنید و خشمتان را فرو ببرید، «کظم غیظ» کنید و سعی کنید مردم از دست و زبان شما در این ماه در امان و آسایش باشند. حضرت فرمودند: «اگر کسی درمانده‌ای را در این ماه یاری کند، خداوند او را یاری خواهد کرد». کسی که به مظلومی که مورد ظلم واقع شده است، نصرت برساند، خداوند او را یاری خواهد کرد. نهایتاً این‌که حضرت فرمود: «کاری کنید که خداوند تبارک و تعالی از برکت‌ها، رحمت‌ها و مغفرت‌های این ماه به شما عنایت ویژه داشته باشد و شما جزو روزه‌داران خاص‌الخاص باشید». بعد حضرت فرمود: «دقت داشته باشید این ماه، ماه بازگشت است، ماه بیداری است، ماه گذشتن از زشتی‌ها و پلشتی‌هاست. ماهی است که خداوند تبارک و تعالی به بندگانی که در این ماه خدا را با اخلاص و از روی صفای نیت بخوانند، لبیک می‌گوید و خواسته‌شان را اجابت می‌کند».
پی‌نوشت:
(1) قرآن کریم، سوره قدر، آیه 3.