لاله افتخاری - حضرت امام حسن مجتبی (ع) از منظر قرآن مصداق آیه شریفه مباهله است و ایشان یکی از بزرگانی است که در آیه تطهیر جای می‌گیرد و این آیه درشان و منزلت این امام و خانواده‌شان نازل شده است و این کمک می‌کند که ما چهره ایشان را بهتر بشناسیم. اما متاسفانه در تاریخ گاهی چهره این حضرت با یک سری ناعدالتی‌ها معرفی شده است.
مادر ایشان بهترین زن عالم است و ثمره بهترین ازدواج است و تربیت یافته بهترین پدر و مادر می‌باشد. ایشان خود شهید است، مادرش شهیده است و پدرش نیز به شهادت رسیده و برادر شهید است و پدر شهید نیز است. پس چگونه می‌شود که از نبرد و جنگ بترسد؟ اگر این‌ها را کنار همدیگر بگذاریم، می‌بینیم چقدر نسبت به این امام اجحاف شده است.
ایشان فرزند امام علی (ع) است و وقتی بر او نقد می‌کنند که چرا سکوت کرده‌ای و به جنگ نمی‌روی؟ حضرت می‌فرمایند: من ۲۰ ساله بودم که فرمانده لشکر جنگ بودم، پس از جنگ هراسی ندارم و وقتی امام لشکرکشی کرد، این یاران بودند که از جنگ خسته شدند و فرش زیر پای ایشان را کشیدند و بعد به این امام همام اهانت کردند.
ایشان هرچه کرد برای زنده نگه داشتن اسلام بود. نقش بی‌بدیل ایشان برای ترویج دین بر هیچ کسی پوشیده نیست. آن‌ها می‌خواستند کیان اسلام را دچار تفرقه کنند. امروز هم دشمن با هر نامی می‌خواهند بنیان اسلام و اهل بیت (ع) را بزنند. ما باید یک بصیرت و دشمن‌شناسی داشته باشیم تا در مقابل آن‌ها به درستی بایستیم.
من به عنوان عضو کمیسیون زنان مجلس در این جلسه می‌گویم بهتر است زنانی را تربیت کنیم که با بصیرت باشند و این بصیرت خود را به خانواده‌شان القا کنند. اگر می‌خواهیم امام حسن مجتبی (ع) را بهتر بشناسیم، بهتر است زیارت جامعه کبیره را تحلیل کنیم تا درباره ایشان شناخت درستی بدست بیاوریم تا در دین و جامعه‌مان دچار انحراف نشویم.
* بخشی از سخنرانی در همایش سبط النبی (ع)