متاسفانه روند سریال سازی برای ماه مبارک رمضان، سال به سال با افت بیشتری روبرو شده و باعث ریزش بیشتر بینندگان عزیز! تلویزیون می گردد. نبود سیاست و استراتژی روشن فرهنگی بر نظام برنامه سازی تلویزیون باعث شده که سیستم تهیه برنامه های نمایشی و غیر نمایشی در شبکه های مختلف بیشتر بر اساس سلائق مدیران یا بعضی تهیه کنندگان شکل گرفته و ضرورت های دینی و اجتماعی چندان در روند تهیه و تولید برنامه ها لحاظ نگردد. براستی مجموعه هایی که هم اینک در شبکه های مختلف سیما و به بهانه ماه مبارک رمضان در حال پخش هستند، بر اساس کدام اولویت مورد نیاز جامعه و کدام معرفت و جهان بینی دینی شکل گرفته اند. آیا در حالی که ماه مبارک رمضان، ماه خود سازی و تفکر دوباره انسان در اعمال خویشتن برای شروعی دوباره و تکاملی حقیقی است، نباید باعث شود تا سیاستگذاران سیما و برنامه سازان آن، با تأملی بیشتر نسبت به تدارک برنامه های این ماه  همت نموده، تا بینندگان شبکه های مختلف، با دیدن هر برنامه، قدمی بسوی تأمل بیشتر در اعمال خود و تلاش برای خودسازی و معرفت بردارند. آیا سریالی مانند " خداحافظ بچه" توانایی این را دارد که اندکی از معرفت دینی را به تماشاگر خود منتقل کند، یا صرفأ سریالی است که با هدف سرگرمی ساخته شده است؟! آیا همانطور که در دین ما آمده و  ما بر اساس همین باورهای دینی معتقدیم که تمام ساعات ماه مبارک رمضان، ساعاتی ارزشمند ومبارک برای نزیک تر شدن هر چه بیشتر به خداست؛ سریالهای تلویزیون نیز قدر این ساعات را دانسته و در ظرف زمانی خویش، محصولی مفید را به مخاطبان سیما تقدیم می کنند یا اینکه با بعضی مجموعه ها، آدمی احساس خسران و بطالت می کند.
آیا وقت آن نرسیده که سیمای کشور، به سیمای حقیقی این ملت تبدیل شده و در برنامه سازی های نمایشی و غیر نمایشی به دنباله روی از شبکه های خارجی نپردازد؛ بلکه آینه ای باشد از عقاید، دلمشغولی ها، آداب و رسوم و خصلت های پاک مردم مسلمان این دیار؟!
آیا مدیران سیما اندیشیده اند که چرا رغبتی برای تماشای سریال های تلویزیونی در بین مردم وجود ندارد و نسبت به این مسئله مهم آسیب شناسی نموده اند.
افسوس که کمتر گوش شنوایی در این خصوص وجود دارد و بی شک تا چندی دیگر شاهد مراسم مختلفی برای تقدیر و تشکر از سازندگان سریال های ماه مبارک رمضان آن هم توسط مدیران سیما خواهیم بود. در حالی که متولیان سیما بجای برگزاری چنین مراسم فرمایشی، فرسایشی و کلیشه ای و تشویق خود،تعریف از یکدیگر و نان قرض دادن به هم، باید برای داوری و ارزیابی محصولات سیما، به رأی و نظر مردم و اهالی رسانه مراجعه نمایند تا بتوانند بر همان اساس در جهت رفع مشکلات خود بکوشند و گرنه کسی و سازمانی که خود تولید کند، خود ارزیابی کند و خود به خود جایزه دهد، روز به روز بر محصولات غیر مفیدش افزوده می شود و سرمایه اصلی اش را که همانا مخاطبانش هستند، از کف خواهد داد.