پاسخ این سوال ضروری است. چرا باید همچنان فتنه را بررسی و تحلیل کنیم؟ چرا نباید حوادث تلخ 88 فراموش شود؟
پاسخ روشن است. جنس فتنه 88 –چنانکه به مرور بیشتر رخ نمود- از جنس جنگ نرم برای تغییر حاکمیت در کشور بود، امری که قطعا حلقه های صهیونیستی حاضر در غرب برای تکرار محاسبه شده تر آن برنامه ریزی خواهد کرد.
انتشار مقاله مشهور «جوزف نای» نظریهپرداز آمریکایی تحت عنوان «قدرت نرم» در foreign policy در سال ۱۹۹۰ نقطه عطفی در فعالیتهای آمریکا و متحدانش بود. در آن مقاله قدرت نرم "توانایی شکل دهی ترجیحات دیگران” تعریف و بر ضرورت ایجاد تغییرات در کشورهای هدف از طریق تأثیرگذاری بر نخبگان جامعه به جای استفاده از قدرت سخت برای کودتا تاکید شده بود. راهکاری که نشان می داد چگونه آمریکا می تواند به جای سرمایه گذاری میلیارد دلاری بر تئوری جنگ ستارگان در برابر شوروی، به سرمایه گذاری بر نخبگان بلوک شرق متمرکز شود، رخدادی که بسیار زود نتیجه آن اثبات شد. جوزف نای قدرت نرم را شیوه غیرمستقیم رسیدن به نتایج مطلوب بدون تهدید یا پاداش ملموس می داند. در این مفهوم آنچه مهم تلقی می شود، تنظیم دستورالعملی است که دیگران را جذب کند.
آنچه در سال 88 رخ داد، تحقق کامل این تعریف بود. کسانی به میدان مدیریت فتنه قدم گذاشتند که در صورت نتیجه گرفتن اقداماتشان و سقوط جمهوری اسلامی، نه تنها پاداشی دریافت نمی کردند؛ که حتی در همان مقطع سوددهی برای غرب نیز از سوی غرب زده تر از خودشان مورد سوال جدی بودند. با این وصف بررسی فتنه 88 اگر برای عبرت رو به آینده باشد؛ بی شک بسیار ضروری است.
فتنه 88 حاصل تغییر خاستگاه فکری کسانی بود که اگرچه به گذشته خود با امام افتخار می کردند؛ اما کمر به حذف اندیشه امام و جایگزین کردن اندیشه های سکولار به جای آن بسته بودند. این موضوع متاسفانه زمانی موضوعیت یافت که مدرک گرایی سبب هجوم مدیران انقلابی برای دریافت مدارک دانشگاهی شد و از همین رو، دیدگاه های کشورداری بر مبنای غرب در اذهان آنها نهادینه گشت. «جان کالینز» تئوریسین دانشگاه ملی جنگ آمریکا، جنگ نرم را عبارت از «استفاده طراحی شده از تبلیغات و ابزارهای مربوط به آن، برای نفوذ در مختصات فکری دشمن با توسل به شیوه هایی که موجب پیشرفت مقاصد امنیت ملی مجری می شود»، می داند. و مگر کسی که بر اساس الفبای سکولاریسم به کسب دانش اداره کشور می پردازد؛ دستاورد دیگری خواهد داشت؟
این همان دغدغه ای است که موجب شده است سالها امام خامنه ای به تولید علوم بر مبنای مختصات بومی تاکید ورزند و از غفلت در این ناحیه گله نمایند.
چندی پیش در مناظره با یکی از اعضای تندرو اصلاحات از اینکه آنها را به نگاه سکولار توصیف کرده بودم، گله کرد. بازخوانی متنی که از دبیرکل اسبق حزب مشارکت در دست داشتم کافی بود تا نشان دهد آنها طرفدار حذف دین از ساحت جامعه و حصر آن در ساحت فردی هستند. مصاحبه همسر وی که این روزها نقل محافل است، شاهد دیگری است بر اصالت نگاه سکولار در میان این گروه، به جای اندیشه ناب امام خمینی(ره).
با چنین نگاهی چشم پوشیدن از فتنه 88 و ریشه هایش، یعنی آغوش گشودن به سوی فتنه ای مجدد؛ چیزی که این روزها با سوء استفاده از گفتمان غالب و با نقاب اعتدال در حال طراحی شدن است. بااین حساب پاسخ پرسش نخست مشخص است: آقای دکتر نیت ما از نبش قبر 88؛ پیشگیری از حمله دیگری در این جنگ نرم است.