اینک به این موضوع می‌پردازیم که چرا باید این همدلی و همزبانی در کشور به وجود آید و آثار آن چیست؟
بدون شک این نام را باید در چارچوب فرآیند انقلاب اسلامی یعنی برای ورود به مرحله دولت سازی اسلامی تحلیل نمود زیرا ما در گامهایی که برای رسیدن به تمدن نوین اسلامی باید برداریم در سومین گام باید دولت سازی اسلامی کنیم و این اقدام میسر نیست مگر اینکه شکاف و فاصله بین دولت و ملت را پر کنیم زیرا در اثر پرونده‌های فساد در چند سال اخیر همدلی و همزبانی بین دولت و ملت کاهش یافته و همکاری بین آن‌ها ضعیف شده است برای مثال در سال گذشته شکست طرح عدم دریافت یارانه نقدی توسط خانواده‌های غیر نیازمند نمونه‌ای از عدم وجود همدلی بین دولت و ملت بود، دولت شنونده خوبی برای منتقدین خود نبود و آن‌ها را تحقیر کرد و احساس رنج و پریشانی مردم توسط دولتمردان درست درک نشد، صداقت که نشانه همدلی دولت با ملت است در موضوع آلوده بودن بنزین پتروشیمی‌ها و خزانه خالی و بورسیه‌های تحصیلی و کاهش تورم زیر سؤال رفت و بنابراین همدلی لازم بین دولت و ملت تضعیف شد.
راه‌های تقویت همدلی
اگر بنا شود دولت و ملت همدلی بین خود را تقویت کنند باید:
۱ـ دولت و ملت حرف همدیگر را بشنوند.
۲ـ دولت و ملت در برابر یکدیگر صادق باشند.
۳ـ دولت و ملت به یکدیگر احترام بگذارند.
۴ـ دولت و ملت خود را بجای یکدیگر گذاشته و بعد توقعات خود را تنظیم نمایند.
۵ـ توانایی‌ها و تجربیات یکدیگر را شناخته و از آن بهره‌مند شوند.
چرا همزیانی؟
ـ تفاوت گفتمان بین ملت و دولت در سال ۹۳ نیز کاملاً مشهود بود.
ـ گفتمان دولت نگاه به بیرون برای حل مشکلات اقتصادی بود.
ـ ولی گفتمان ملت نگاه به داخل و بهره‌مندی از ظرفیت‌های درونی برای حل مشکلات کشور بود.
ـ گفتمان دولت اعتدال بود ولی در عمل میدان دادن به بعضی جریان‌های اصلاح طلب غیر معقول و طرفدار فتنه در حوزه‌های اقتصادی و سیاسی و فرهنگی بود.
ولی گفتمان مردم، اعتدال حافظ نیروهای مؤمن به انقلاب و به دور از گرایش به فتنه‌گری بود.
گفتمان دولت حل مشکلات اقتصادی از طریق مذاکرات هسته‌ای بود. ولی گفتمان مردم تسریع در اجرای اقتصاد مقاومتی و عملی کردن آن برای گرفتن این سلاح از دشمن بود. گفتمان دولت تخریب و تحقیر و عدم تحمل منتقدین بود. ولی گفتمان مردم لزوم تحمل مخالف و منتقد دلسوز و پاسخ قانع کننده و دادن به او بود. بنابراین همزبانی بین دولت و ملت یک ضرورت اجتناب ناپذیر است.
آثار مثبت همدلی بین دولت و ملت
در صورتی که بین دولت و ملت به مفهوم واقعی همدلی به‌وجود آید آثار زیر را بدنبال خواهد داشت.
۱ـ از رفتارهای ناخوشایند و تعارضات و سوء تفاهم طرفین نسبت به یکدیگر پیشگیری می‌شود.
۲ـ احساس تعلق و وابستگی و مودت در طرفین نسبت به یکدیگر به‌وجود می‌آید.
۳ـ دولت احساس تنهایی در مقابله با مشکلات نمی‌کند و مردم هم دولت را حامی خود می‌بینند.
۴ـ امنیت روانی و آسایش خاطر طرفین را تضمین می‌کند.
۵ـ میل به شرکت در فعالیت‌های اجتماعی و گروهی و مربوط به دولت را در مردم افزایش می‌دهد.
۶ـ درک متقابل بین ملت و دولت را افزایش داده و توقعات را منطقی می‌کند.
۷ـ انسجام و اتحاد بین دولت و ملت را استحکام می‌بخشد.
۸ـ پیشرفت امور در کشور را به‌دست مردم سرعت می‌بخشد.
آثار مثبت همزبانی بین دولت و ملت
وحدت گفتمانی بین مردم و دولت که منتج از گفتمان رهبری خواهد بود اثار متعددی را در جامعه خواهد داشت.
۱ـ وحدت رویه در خط مشی و اجرا بین مردم و دولت با رهبری حاصل می‌شود.
۲ـ تأثیر پذیری دولت از گفتمانهای غیر رهبری را به حداقل می‌رساند.
۳ـ تحقق شعارهای سال رهبری را سرعت می‌بخشد.
۴ـ با انتقاد منتقدین بعنوان یک فرصت و نعمت برخورد می‌شود و منتقد به مخالف تبدیل نمی‌شود.
۵ـ توحید کلمه در کنار کلمه توحید در جامعه پدید می‌آید.
محصول این همدلی و همزبانی بین دولت و ملت تحقق آرزوهای پنجگانه ملت و غلبه بر مشکلات و چالش‌های فراروی انقلاب اسلامی در سال ۹۴ خواهد بود و می‌تواند کارآمدی نظام اسلامی را به اثبات برساند.