پس از آن، در خرداد 57 حزب جمهوری اسلامی در خدمت شهید بهشتی و عزیزان دیگر تشکیل شد و 29 بهمن 57 علنی شد و البته به محض پیروزی انقلاب ما نیامدیم بگوییم انحصارا حزب ما، بلکه با گروه‌های دیگر شورای هماهنگی نیروهای انقلاب را تشکیل دادیم .در انتخابات مجلس اول ائتلاف بزرگ را راه انداخیتم. با همه کار کردیم. در انتخابات‌های دیگر هم همین طور؛ حتی بعد از شهادت 72تن در هفتم تیر و شهادت رجایی و باهنر در هشتم شهریور، حزب جمهوری اسلامی در موقعیتی قرار گرفت که هر کسی را معرفی می‌کرد، مردم بدون بروبرگرد به او رای می‌دادند. اما در همان زمان ما تشکلهای گوناگون را جمع کردیم و باز جمعی فکر کردیم. این استراتژی کلان ماست و ما معتقدیم هر حزب اسلامی مردم سالار باید همین طور عمل کند. الان هم با همه گروه‌ها وحدت می‌کنیم اگر با جمعیت ایثارگران یا جبهه پایداری جلسه داشتیم، در عین حال با بقیه هم صحبت داشتیم، با بقیه هم در حال ائتلاف هستیم و اعتقاد ما بر شورای هماهنگی اصولگرایان است. لکن مذاکرات ما با این تشکلها بود. بعضی‌ها هم گفتند موتلفه می‌خواهد فقط با این دو تشکل همراه باشد که البته صحیح نبود بلکه از همان اول استراتژی ما اتحاد همه اصولگرایان با سلایق مختلف است. ما در انتخابات می‌خواهیم مجلس دهم چه مجلسی باشد؟ مجلس تیپ ما باشد؟ نه! مجلسی باشد که برای انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی و ولی امر مسلمین و برای ملت ما راهگشا باشد. اگر هم قرار است سهم خواهی شود، سهم ارزشی خواسته شود نه سهم اینکه ما چند تا و اینها چند تا و آن یکی چندتا. اینها بازی‌های سیاسی است و به شرک خفی آلوده است.

نباید انسان وارد این بحثها شود. با این دو تشکل هم یک عهدنامه پنج ماده‌ای امضا کردیم که هیچگونه سهم‌خواهی بین ما نباشد. بعد از این هم با بقیه تشکلها یکی می‌شویم که این امر، محوریت می‌خواهد لذا محوریت را روحانیت قرار دادیم که روحانیت یک نهاد است یک حزب نیست. یک نهاد انقلابی و اسلامی است که طبق موازین شرعی فقهای آنها بر ما حجتند؛ فرمود: «انهم حجتی علیکم». بنابراین ما در محضر روحانیت کارهای خودمان را انجام دادیم و امیدواریم بزودی شورای هماهنگی اصولگرایان شکل بگیرد.

ما به روحانیت اعتقاد داریم. هر روحانی یک سلیقه شخصی دارد و گاهی روحانیون در تشخیص وظایف خود با هم اختلاف پیدا می‌کنند، مثل نگاه‌های فقهی. مگر در مسائل شرعی اختلاف نظر فقهی نیست؟ هست. اما این نه دلیل این است که تخریب و طرد شوند یا موجب دعوا شود. خب یک نفر یک نظر دارد و نفر دیگر نظری دیگر. باید همه قائل به این باشیم که اختلاف نظر هست. حضرت آیت‌الله مصباح یک شخصیت فقیه دانشمند قوی هستند. یک ارزش برای جامعه هستند. جامعه مدرسین و جامعه روحانیت هم دو نهاد مقدس برای ما هستند. دو نهادی که از اجماعی از فقها و پاک و صادق و مورد اعتماد تشکیل شده‌اند. اجماع فقها برای ما مبنای یک حکم شرعی است. اینکه فقیه یا مجتهد و مرجعی نظر دیگری داشته باشد، نباید بگوییم نباید نظری داشته باشی. آنچه برایمان مهم است اینکه احترام را حفظ کنیم.

ما در خدمت فقها و مراجع هستیم و با همه ارتباط داریم. با در جمع سه حزب موتلفه، پایداری و ایثارگران هم با علما دیدار کردیم. ما احترام همه شخصیت‌هایمان را داریم. من متاثر هستم از این وضع بدی که شخصیت‌هایمان با هم دعوا می‌کنند. این شخصیت با آن شخصیت دیگر. بعضی از این نشریات هر روز به جای اینکه حرف درست بزنند، اهانت می‌کنند، جسارت می‌کنند نکات مثبت را ندیده می‌گیرند رهبر معظم انقلاب هم بارها تذکر داده‌اند که نکات مثبت را در نظر بگیرید.اما نشریات را که باز می‌کنید از اصلاح‌طلب گرفته تا اصولگرا، می‌بینید که هر روز صبح یک بار منفی به جامعه ما تزریق می‌کنند. چرا آخر؟

موتلفه اصلا مواضع تند ندارد و مواضعش احترام آمیز است و البته مواضعش را هم صریح می‌گوید. در انتخابات هم همین است. ما به همه تشکلها احترام می‌گذاریم، مشی ما همین است و لذا می‌بینید در کمیسیون ماده 10 احزاب که من بالای 24 سال در آنجا انجام وظیفه کردم، دبیر بودم و رئیس بودم، مجوز احزاب همه سلیقه‌های گوناگون را تایید کردم. آیا کسی هست که بگوید من مثلا جایی در این کمیسیون مخالفت کرده‌ و گفته‌ام که چرا فلان گروهی که دقیقا با موتلفه مخالف است و ارگانش هم مخالف است، مجوز بگیرد؟ احساسات حزبی را دخیل نمی‌کنم، چون بهتر این است که همه قانونی کار کنند. به قول شهید بهشتی حزبی که قانونی شود مجبور است به قانون وفادار بماند اما اگر قانونی نشود، باند می‌شود و باند که شد به شخصیتها صدمه می‌زند. این سیاست ماست. الان هم می‌خواهیم با همه کار کنیم. ما هیچ وقت نخواسته‌ایم در این مملکت یک گروه یا جریانی را حذف کنیم. مثلا وقتی مجاهدین، منافقین شدند ما آمدیم و موضوع را برای بقیه شرح دادیم. دعوا و حذف نبود اما خودشان کاری کردند که حذف شدند. الان هم خیلی از جریانها کاری کرده‌اند که مردم آنها را قبول ندارند. ظاهرا یک عده متعصب به خود دارند اما مردم آنها را قبول ندارند.