
رژیم پهلوی استقلال کشور را در معرض فروش اجانب قرارداده بود و بیپروا از آمریکا و انگلیس دستور میگرفت و مجری سیاستهای استعماری دشمن بود. یکی از علل اساسی رضایت ملت ایران به تغییر رژیم از سلطنت به جمهوری در جریان انقلاب اسلامی همین بود.
حضور ملت درصحنه و بصیرت مردم نسبت به سیاستهای استعماری شرط بقای استقلال در کشور است.
دشمن پیش از انقلاب از طریق نفوذ در دربار ایران و دیگر مناصب قدرت استقلال کشور را تهدید میکرد.
با ظهور انقلاب اسلامی این راه مسدود شد. لذا آنها پس از انقلاب از طریق نفوذ در افکار عمومی و سوزنبانی ذهن مردم، استقلال کشور را تهدید میکنند.
امروز رسانههای دشمن بهصورت یک ارتش عمل میکنند و مقوله نفوذ در صدر برنامههای دشمن است. آمریکا و قدرتهای جهانی پس از انقلاب جمهوری اسلامی را به رسمیت نشناختند و از طریق جنگ سخت و نرم بیپروا استقلال کشور را تهدید کردند. اوایل برای اینکه مشروعیت مردمی انقلاب را زیر سؤال ببرند تمام توان خود را در این مقوله متمرکز کردند که مردم بهپای صندوقهای رأی نروند، اما بعد دیدند این کار نفعی برای آنها ندارد. بنا را بر حمایت از یک ضلع از اضلاع رقابت گذاشتند و از طریق دوقطبی کردن فضای انتخاباتی، رقابتها را به سمت و سویی شکننده و فشلکننده اقتدار و امنیت ملی بردند.
آنها کار خود را بهطورجدی از سال 76 شروع کردند. احزاب و نخبگان کشور در خانه احزاب با درک چنین توطئهای در سال 83 بهمنظور حفظ و حراست از استقلال و آزادی در نظام مقدس جمهوری اسلامی میثاقی را امضا کردند که معروف به «منشور وفاق احزاب» شد در این منشور تأکید شده است؛
1- رأی اکثریت را بپذیریم و به آن احترام بگذاریم
2-حقوق اساسی ملت را محترم شمرده و از واردکردن حمایت کشورها و عوامل خارجی پرهیز نماییم.
3- التزام عملی به اسلام و نظام و ولایتفقیه داشته، منافع و مصالح ملی را از طریق حفظ وحدت و وفاق ملی تقویت کنیم.
برخی از احزابی که این منشور را امضا کردند متأسفانه در رقابتهای سیاسی آن را رعایت نکردند. آنها بلندگوی تبلیغاتی نامزد خود را به بیرون از مرزها بردند و صدای تبلیغات آنها از واشنگتن، لندن و پاریس و... شنیده شد. فتنه 18 تیر 78 و فتنه 8 ماهه سال 88 محصول این گرایش خائنانه بود.
این دو فتنه در قالب صورتبندیها و قالببندیهای جنگ نرم اساس استقلال، آزادی ملت و جمهوری اسلامی را مورد تهدید قرارداد و اقتدار و امنیت ملی را به مخاطره انداخت.
هفته گذشته نشریه آمریکایی فارین افرز در گزارشی خواستار حمایت واشنگتن از طیف موسوم به «میانهرو» در انتخابات ریاست جمهوری شد. این نشریه نوشت:
"آمریکا باید تا دیر نشده میانهروها را در ایران تقویت کند. «چند روز پیش اندیشکده آمریکایی آمریکن اینترپرایز نیز در تحلیلی از آمریکا و اروپا خواست در مورد انتخابات آینده کاری بکنند.
دو سؤال کلیدی دراینباره مطرح است:
- میانهروها در ایران چه کسانی هستند، چرا موردتوجه بیگانگان میباشند؟
2- مأموریت آنها چیست که باید توسط ارتش رسانهای غرب و سرویسهای امنیتی آنان تقویت شوند؟!اگر احزابی که میخواهند در رقابتهای انتخابات آینده شرکت کنند به این دو سؤال پاسخ صحیح دهند، میتوانند گامی برای حفظ استقلال ایران بردارند.
میانهروی چیست و میانهرو کیست؟ اینها هم سؤالات کلیدی هستند. کسانی که دغدغه استقلال کشور دارند باید از میانهروی پرهیز کنند چون با معیارهای انقلابی ملت ایران در صیانت از استقلال ملی تناسبی ندارد.
بازی برد - برد همانطور که از اسمش پیداست تنها یک» بازی «است، این بازی نمیتواند متضمن منافع ملی و حفظ آرمانهای اسلام، امام و رهبری در مناسبات داخلی و خارجی باشد. تجربه» برجام «نشان داد این راهبرد فقط یک بازی برای به خطر انداختن استقلال ملی است. توصیه این» بازی «در راهبرد منطقهای جمهوری اسلامی در آستانه انتخابات ریاست جمهوری یعنی» تهدید امنیت ملی «اخیراً یکی از محکومین فتنه 88 طی گفتگوی مفصلی اندر اوصاف این راهبرد صحبترانی کرده است. او نشان داده که حمایت غرب از میانهروها یکسویه نیست. اینطرف کسانی وجود دارند که راهبردهای غرب و بهویژه رژیم صهیونیستی را در ایران تئوریزه و آنها را دررسیدن به اهدافشان یاری میکنند. این یعنی علامت دادن به دشمن و چراغ سبز نشان دادن برای همگرایی با سرویسهای امنیتی آنها، متأسفانه برخی هم از روی غفلت و جهل با این راهبرد همراهی میکنند. راهبرد برد - برد یعنی دشمن ببرد و چیزی هم باقی نگذارد!
دستاورد» تقریباً هیچ که این روزها مقامات دولتی از آن یاد میکنند همین است.
کمتر از دو ماه به انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم باقی است. اگر احزاب و گروهها و رجال سیاسی به منشور وفاق احزاب پایبند هستند و دخالت خارجی را در انتخابات سم رقابتها و تهدید استقلال کشور میدانند، جواب بیگانگان را بدهند و کسانی که در مظان اتهام میانهرویی هستند بگویند ما با دشمنان اسلام سر و سری نداریم و به منافع و مصالح ملی پایبندیم.