این بخشی از سخنان دکتر روحانی در نشست هماندیشی مدیران اجرایی سراسر کشور است که موجب حمایت رسانه ها و جریان های انقلابی و منتقد از دولت شد. این موضوع نشان می دهد که جریان های انقلابی با دولت سر جنگ ندارند بلکه هدف آنها سرفرازی ایران اسلامی هست و هر کجا که لازم باشد بدون چشم داشتی پا به عرصه می گذارند و خدمت می کنند و این بستگی به توان و نگاه دولت دارد که آیا بخواهد از این سرمایه و ظرفیت گرانبها استفاده کند و یا از آن بی بهره باشد. متاسفانه تا کنون دولت با سد نگاه های جناحی خود این ظرفیت را نخواسته است ببیند و استفاده کند اما این بخش از سخنان رییس جمهور: « امروز رئیس جمهور دست همه را میبوسد. در برابر تمام جناحها و مردم حتی آنهایی که تا امروز بدترین اهانتها را به دولت کرده اند خم میشوم. من دست آنها را هم میبوسم. امروز روز به اهتزاز درآوردن پرچم عزت و عظمت ملت ایران است. ما باید به دنیا نشان دهیم که سختیها و مشکلات را تحمل میکنیم اما استقلال و آزادی، و مردمسالاری و جمهوریت و اسلامیت نظام و دین و فرهنگمان را معامله نمیکنیم »می تواند فتح بابی از بهره بردن از ظرفیت جریانات منتقد و دلسوز نظام باشد بخصوص احزابی که دارای گفتمان و تشکیلات منظمی هستند.
اما نکته مهم این است که سخنان انقلابی نیاز به پیوست عملی دارد تا بتواند موثر واقع شود. نمی شود فقط سخنان خوب و رسا ایراد کرد اما به ورطه عمل که می رسد، حاصل بازگشت به همان منطق گذشته و بی توجهی به آن باشد. رئیس جمهور در همین سخنان مجدد از برجام دفاع می کند و می گوید: «یکی بگوید برجام خیلی خوب بود، یکی بگوید برجام بسیار بد بود، یکی بگوید برجام هیچ بود و ... آیا الان زمان این حرفها است؟ ». این بخش از سخنان روحانی با بوسیدن دست جناح ها و منتقدین متضاد است. اگر بحث قبول انتقاد است رییس جمهور باید پذیرد که برجام مورد انتقاد بسیاری از افراد است اگر برجام شکست خورده و مسیر اشتباهی طی شده است حداقل باید زیان های آن را پذیرفت.اتفاقا در همین برهه از زمان است که بحث برجام های موشکی و قبول کنوانسیون های غربی پیش کشیده می شود و جریان های حامی دولت در پی جاده صاف کردن این نوع برجام ها هستند. چگونه دولت حرف از قبول انتقاد میزند اما در عمل همان را رد می کند؟ انتقاد از امثال برجام در کنار دولت بودن است نه مقابل بودن و دولت باید به درک این موضوع برسد.
اگر کسی از وضعیت نابسامان اقتصادی کشور انتقاد می کند به دنبال استعفا یا برکناری دولت نیست بلکه اولویت حل مشکل مردم است.معیشت مردم سخت می گذرد و همه این سختی ها به دلیل تحریم و دشمنی غرب نیست بلکه مشکل اصلی نگاه به دستان غرب و مدیریت داخلی کشور است. نمی شود صحبت انقلابی کرد اما با افرادی که اعتقادی به انقلابی بودن ندارند کار کرد و به اهداف رسید. تیم اقتصادی دولت یا بی کفایت است و یا متاسفانه نگاه به ظرفیت های داخلی ندارد و این اعتراض های اخیر بازار تهران مهر تاییدی بر این ادعا است.
چگونه می شود قیمت ارز بی منطق بالا می رود و اعتراض ها شکل بگیرد و بعد تازه تیم اقتصادی تشکیل جلسه دهد و 18میلیار دلار برای واردات کالاهای ضروری اختصاص پیدا کند. آیا نمی شد شرایط بازار را قبل از رسیدن به بحران ارزیابی کرد و از آن پیش گیری کرد؟
در ماجرای دیگری، وقتی بازار موبایل به مشکل و اعتصاب می رسد وزیر ارتباطات در توییتر خود خبر از سوءاستفاده کنندگان واردات موبایل می دهد اما سوال این جاست چرا نهاد های نظارتی دولت قبل از این واقعه در بازار موبایل این موضوع را پیگیری نکردند تا کار به اعتراض و بسته شدن مغازه های پاساژ علاالدین منجر نشود؟
چرا وقتی پیش فروش سکه به مراحل پایانی خود میرسید هیچ سخنی از خریدار جوان سی و یک ساله ای که بیش از 38 هزار سکه خریداری کرده، نبود و بعد از صعود قیمت سکه به بیش از 3 میلیون تومان این مباحث به وجود می آید؟ آیا نمی شد خیلی زود تر این فرد مورد بررسی قرار گیرد؟ هرچند سخنان انقلابی دولت و آقای رئیس جمهور پسندیده و مورد حمایت است اما سخنان انقلابی به پشتوانه حقیقی نیاز دار . با افرادی که اعتقاد قلبی به انقلابی بودن ندارند نمی شود آن پشتوانه را تامین و سخنان را عملی ساخت. دولت برای تحقق سخنان انقلابی باید دست به جراحی و حتی جایگزینی در رده های بالایی خود بزند و افراد انقلابی را جایگزین افراد لیبرال و چشم داشت به دستان غرب کند تا بتواند موفق شود.