ابتدا باید صادرات صنایع دستی با ارزش و نفیس را از صنایع دستی معمولی جدا کنیم، صادرات محور توسعه و بقای یک کشور است و امروز اگر صادرات بر واردات فزونی نداشته باشد سلطه‌گران بر ما مسلط می‌شوند.

برای افزایش صادرات صنایع دستی باید تمام وابسته‌های بازرگانی که به خارج کشور اعزام می‌شوند قبل از اعزام یکی دو روز با تولیدکنندگان و صادرکنندگان صنایع دستی جلسه داشته باشند. همچنین باید به همه وابسته‌ها توصیه کنید که در کنار میز کار خود ویترینی از کالاهای نفیس صنایع دستی داشته باشند.

باید به سمت تولید کارهای نفیس برویم، اگر بخواهیم رونق بیشتری به صادرات صنایع دستی بدهیم باید هیئت‌های اعزامی را به کشورهای مختلف بفرستیم تا در کنار نمایشگاه‌ها، صنایع دستی ایران را تبلیغ کنند همچنین سازمان توسعه تجارت باید برای حضور صادرکنندگان در غرفه‌های تخصصی کمک‌ها و تسهیلاتی را در نظر بگیرد.

سرمایه‌گذاری موثر ضرورت دارد و برای این کار باید بررسی دقیقی صورت گیرد که برای هر رشته چقدر سرمایه لازم است.

هر جا می‌رویم می‌بینیم که صنایع دستی دنیا چقدر با ارزش است و این در حالی ست که صنایع دستی ما هم ارزش زیادی دارد اما میزان آن کم است. حتی اگر لازم است باید هیئت‌های خرید را به ایران دعوت کنیم و میزبانی آنها را بپذیریم تا آنها کارگاه‌های تولیدی ما را ببینند و ارزیابی کنند.

باید سلیقه خریداران را در نظر بگیریم چرا که سلیقه چینی و ژاپنی با سلیقه عربستانی متفاوت است. همچنین باید شالوده ساختار صنایع دستی را تغییر دهیم. دولت هم باید سرمایه‌گذاری را به کمک صنایع بیاورد تا اشتغال ایجاد شود. دولت باید دغدغه جدی اشتغال داشته باشد. اگر برنامه ششم بدون اشتغال باشد، توفیقی نخواهد داشت و همه کارمان باید بر این موضوع تمرکز داشته باشد.