پشت پرده حقوق های نجومی فاصله گرفتن از آرمان های انقلاب است. اگر جریانی پشتوانه انقلابی گری داشته باشد و مدیران خود را انقلابی بار بیاورد؛ دیگر شاهد چنین اتفاق هایی نخواهیم بود. مدیر انقلابی‌ای که خود مخالف اشرافی گری و اختلاس باشد و به دنبال سوزاندن ریشه آنها رود. دولت بعدی به شرطی موفق می گردد که باورش میدان دادن به مدیران انقلابی باشد.
محمد صادق رخ فرد- این روزها حقوق های نجومی نقل صحبت محافل جامعه شده است و واقعا هم درک آن برای مردمی که زیر فشار هزینه های زندگی کمر خم کردند، سخت است. کارگری که بیش از 12 ساعت در گرمای تابستان با زبان روزه برای یک لقمه نان حلال عرق می‌ریزد و آخر ماه با حقوق زیر یک میلیون تومان باید اول قسط های عقب افتاده را مرور کند و بعد هم هزینه های ضروری زندگی را تأمین و آخر هم هرچه محاسبه می کند نمی تواند به گونه‌ای برنامه‌ریزی کند که حداقل این پرداختی هزینه نیمی از ماه را کفاف دهد. واقعا سنگین است مدیری که هرچقدر هم تحصیلات بالا داشته و یا درجات ترقی را طی کرده باشد بیش از 200 برابر او حقوق بگیرد و سنگین ترین کاری هم که این روز ها انجام داده تحمل وزن خودکار برای امضای چند برگ کاغذ بوده است.
این پرداخت های عجیب و غریب ضربه‌ای سهمگین برای دولتی است که با شعار حل مشکلات معیشتی و مبارزه با فساد روی کار آمد و حالا که سال آخر عمر خود را طی می‌کند و برای تمدید حیات خود محتاج آرامش و رضایت مردم است با این مشکل کمر شکن برخورد کرده. این ایام رسانه های حامی دولت هم که بقای خود را در ادامه حیات دولت می بینند بیکار ننشستند و برای توجیه و یا فراموشی این کوتاهی، اختلاس های دولت گذشته را که آن هم مردم را با توجه به تورم های زیاد و پایین آمدن ارزش پول ملی در آن دوره ناراضی کرده بود یاد آوری می کنند تا شاید آبی بر آتش این افتضاح باشد .
موضوع قابل توجه این است که هرکدام از دولت های دهم و یازدهم با شعار کمک به ارتقای معیشت مردم به عرصه قدرت آمدند اما در حواشی خود ساخته غرق شدند و اصل وعده‌ها به حاشیه رفت. چه دولت دهم در حواشی جریان انحرافی و فاصله از خط اصلی انقلاب و چه دولت یازدهم که تمام تخم مرغ های خود را در سبد ناامن و سوراخ برجام گذاشت و به امید دست کدخدا فرصت های دیگر را از دست داد.
حال مردم بهتر می دانند که دیگر نه دولت دهم - که حالا سودای بازگشت به قدرت را دارد- می‌تواند معیشت مردم را ارتقا دهد و نه دولت یازدهم دیگر این توان را دارد؛ پس باید به جریان سومی فکر کنند که برای وعده های خود بتواند تضمین بدهد و برنامه اجرایی داشته باشد. نه قول بدون ضمانتی همچون حل مشکلات در صد روزه اول دهد که بعد از گذشت 1000 روز وقتی محقق نشد، ناگزیر به ژستی شود که انگار نه انگار وعده‌ای داده شده است.
علاج، جریانی است که پشتوانه فکری داشته باشد و در صورت حواشی بتواند فضا را کنترل کند و مسیر حرکت انقلاب را در صورت انحراف به ریل اصلی برگرداند. مشکلات اساسی کشور که در فقدان مدیران انقلابی بروز یافته است؛ جریانی که مدیران دولت آن واقعا از جنس مردم و بطن جامعه باشند. پشت پرده حقوق های نجومی فاصله گرفتن از آرمان های انقلاب است. اگر جریانی پشتوانه انقلابی گری داشته باشد و مدیران خود را انقلابی بار بیاورد؛ دیگر شاهد چنین اتفاق هایی نخواهیم بود. مدیر انقلابی‌ای که خود مخالف اشرافی گری و اختلاس باشد و به دنبال سوزاندن ریشه آنها رود. دولت بعدی به شرطی موفق می گردد که باورش میدان دادن به مدیران انقلابی باشد.
