می‌شد، یا ایشان به منازل آنها می رفت و گفتگو می کرد و یا در قرار ملاقاتی برخی این گفتگو ها ثبت و ضبط می شد . برخی از این گفتگو ها به صورت مکتوب به اصطلاح انجام می شد . من یاد دارم از زمان اصلاحات ایشان باب گفتگویی با دبیر کل حزب مشارکت جناب آقای محمدرضا خاتمی برگزار کرد، که نامه هایی برای اینها رد وبدل شد . همچنین با روزنامه ایران پیرامون یک موضوع ظاهرا اقتصادی چند بار این پاسخ داده شد . ایشان نقش مهمی در روشنگری های سیاسی داشتند . اقدام اخیر ایشان هم در اواخر عمر پر برکتشان و گروه های اصلاح طلب باب گفتگوی مطلوب راباز کردند ، از جمله تعداد ی از رقبا به استقبال سخنان ایشان رفتند و نامه ای به ایشان نوشتند و پاسخ نامه را ایشان دادند ، به طوری که هم در این گفتگو اخیر هم در زمان اصلاحات این پاسخ ها که رد و بدل می شد نهایتا قطع این گفتگو ها از جهت طرف مقابل صورت می گرفت و هیچ گاه آقای عسکراولادی این گفتگوها را رد نکردند. هم چنین ایشان نامه هایی را به سران فتنه در اواخر عمرشان نوشتند که آنها ترجیح دادند که پاسخ نامه را به صورت شفاهی به ایشان بدهند آن هم کوتاه و مختصر و مفید ، پاسخ های آنها مکتوب نیست اما نامه های ایشان به برخی از کسانی که در فتنه 88 یا ساکت بودند و یا جزو بازیگران بودند؛ یک سند تاریخی است. قصد ایشان در این ارتباط مکتوب، روشنگری بود. هم روشنگری جامعه و هم روشنگری مخاطبان نامه. من فکر می کنم ایشان در این عمل فوق‌العاده موفق بودند. علت این موفقیت این بود که به هر حال باب گفتگو از طرف مقابل مسدود می شد نه از طرف ایشان. استاد راغب بودند که این گفتگوها در حد روشنگری ادامه پیدا کند که متاسفانه طرف مقابل تا حدی پاسخ می دادند اما بعد از آن باب گفتگو را می بست . این گفتگوها در جهت روشنگری جامعه نقش مهمی دارد و همچنین به طرف مقابل تبیین و تفهیم می کردند، که ما راهی جز گفتگو نداریم و ادامه منازعات نه به نفع آنها و به نفع نظام و سرانجام ما باید به گفتگو؛ منطق و پذیرش یکدیگر برای حفظ مصالح و منافع ملی روی بیاوریم . آقای عسکراولادی در این گفتگوها و نامه ها تفهیم کرد که منازعات مخل امنیت عمومی و اقتدار ملی است و ما باید دست از تنازع برداریم ، زیرا ما اهل گفتگو و منطق هستیم و تا حدودی توانستیم این منطق مشفقانه را به طرف مقابل تفهیم کنیم .