اولا باید تأکید کنم که دستاوردهاى عزیزانى که براى اعتلا و عظمت این نظام و این آب و خاک زحمت کشیده اند و بویژه آنهایى که جانفشانى کرده اند بسیار بزرگتر از آن است که همچو منى بخواهد آن را ترسیم یا وصف کند، به طورى که آن دستاوردها از منظر رتبه دار بودن ،هر نوع مقایسه اى را چه به لحاظ مادى و چه به لحاظ معنوى بین امروز ما و قبل از پیروزى انفلاب باطل مى کند و البته شرح مفصل آن مثنوى هفتاد من کاغذ شود.

اما همه آن دستاوردهاى باشکوه نباید ما را ، در هر طیف سیاسى که باشیم ، از ضعفها و نقصها و اشکالاتمان غافل و به خودمان مغرور کند. دقیقا براى دوام افتخاراتى که چشم دشمنان را کور و گوش بدخواهان عنود را کر و ذهنشان را مختل ساخته است ، باید به پالایش درونى با جدیت اهتمام ورزیم و از مبادرت به سختگیرى در حسابرسى فعالیتهایمان رنجیده خاطر نشویم. اگر ما دست از مداهنه برداریم و به کشف ریشه کاستى هاى خود موفق شویم و به جاى رودربایستى با یکدیگر ، آنها را چاره کنیم، اگر ما دردهاى اجتماعى خود را عمیقا شناسایى کنیم و به جاى تسکین به درمان آن بپردازیم، یقین داشته باشیم که هیچ قدرت دنیوى نمى تواند بر ما چیره شود و هیچ ترفندى نمى تواند کارگر شود و هیچ تحریمى نمى تواند مؤثر واقع شود. در یک کلام اگر بخواهیم حق را بگوییم دشمن اصلى در درون خود ما است ، از او باید نگران باشیم. خداى متعال مى فرماید:

[مائده:105] یَا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا عَلَیْکُمْ أَنفُسَکُمْ لَا یَضُرُّکُم مَّن ضَلَّ إذَا اهْتَدَیْتُمْ إلَى اللَّه مَرْجعُکُمْ جَمیعًا فَیُنَبّئُکُم بمَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ: اى کسانى که ایمان آورده‌اید، بر شماست [مراقبت از] خودتان [در برابر فرهنگ منحط و خرافاتى جامعه]، اگر [براستى] هدایت شده باشید [در پناه حق قرار گرفته باشید]، آن که گمراه شده به شما زیانى نتواند رساند؛ بازگشت همه شما به سوى خداست، پس [در قیامت] شما را به آنچه مىکردید آگاه خواهد ساخت.

در این جا لازم مى دانم از همه سروران و عزیزانى که با انتقاد سازنده خود بر من منت نهادند و به روش یا لحن بیان من ایراد گرفتند ، صمیمانه تشکر کنم. ان شاءالله با دقت به عمق محتواى آنچه مطرح کرده ام و سرپوش نگذاشتن بر حقّ، از گزندهاى اهریمنى محفوظ بمانیم.